Zasady składania deklaracji VAT w 2017 roku

 Składanie deklaracji VAT jest podstawowym obowiązkiem czynnych podatników. Deklaracja VAT jest sporządzana na podstawie ewidencji zakupu i sprzedaży VAT. Od 2017 roku znowelizowana ustawa o VAT wdraża istotne zmiany w zakresie składania deklaracji VAT.

Obowiązek rozliczenia VAT przez czynnych podatników VAT

  Bez względu na to czy podatnik w danym okresie rozliczeniowym dokonał czynności opodatkowanych czy też nie jest on zobowiązany do złożenia deklaracji VAT. Nawet jeśli w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie dokonał żadnych czynności opodatkowanych oraz nie zakupił żadnych towarów i usług, a jego VAT należny i naliczony w danym okresie rozliczeniowym wynosi 0 jest on zobowiązany również do złożenia deklaracji VAT. Są jednak wyjątki od tej zasady, kiedy podatnik zostaje zwolniony z obowiązku składania deklaracji VAT. Zwolnieni z takiego obowiązku są podatnicy, którzy zawiesili działalność na podstawie przepisów o swobodzie prowadzenia działalności gospodarczej. Zwolnieni zostają na okres trwania zawieszenia. Zwolnienie to nie dotyczy następujących podatników:

• podatników dokonujących WNT;
• podatników dokonujących importu usług bądź nabywających towary w zakresie, których są podatnikami;
• okresów rozliczeniowych w których została zwieszona działalność gospodarcza, a okres ten nie dotyczył pełnego okresu rozliczeniowego;
• okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest zobowiązany rozliczyć się z podatku z tytułu wykonania czynności podlegających opodatkowaniem, a także czynności za ,które jest zobowiązany sporządzić korektę podatku naliczonego.

    Płatnik w czasie w którym ma zawieszoną działalność dokona sprzedaży samochody stanowiącego środek trwały jest zobowiązany opodatkować tą transakcje na zasadach ogólnych. W takiej sytuacji powinien złożyć deklaracje VAT za okres w którym powstał ten obowiązek podatkowy.
    Obowiązek składania kwartalnych czy miesięcznych deklaracji VAT nie dotyczy drobnych przedsiębiorców, którzy są zwolnieni z tego obowiązku na podstawie ustawy o VAT art. 113 zgodnie z którym podatnicy u których obrót nie przekroczył 200 00 zł są zwolnieni z podatku VAT.

Deklaracja miesięczna

    Największą grupę podatników VAT stanowią podatnicy, którzy rozliczają się miesięcznie. Podatnicy ci mają obowiązek złożenia deklaracji VAT -7 do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, który jest rozliczany.
    Z poprawnie sporządzonej deklaracji VAT może wynikać zobowiązania podatkowe, które podlega wpłacie do urzędu skarbowego lub nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. Kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym podatnik może wykazać jako kwotę do przeniesienia na następny miesiąc lub otrzymać jako zwrot bezpośrednio na rachunek bankowy.

Deklaracja kwartalna - metoda kasowa

    Mali podatnicy rozliczający się metodą kasową składają w urzędzie skarbowym deklaracje VAT najpóźniej do 25 dnia drugiego miesiąca kwartału, który będzie rozliczany.
    Małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym równowartości 1 200 000 euro wyrażonych w polskich złotych. W sytuacji podatników prowadzących przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzających funduszami inwestycyjnymi  będącymi agentami zleceniobiorcami bądź innymi osobami, które świadczą usługi o podobnym charakterze - limit prowizji bądź innej postaci wynagrodzenia nie może przekroczyć w poprzednim roku podatkowym równowartości wyrażonej w polskich złotych 45 000 euro.
Mali podatnicy rozliczający się metodą kasową rozliczają VAT kwartalnie na formularzu VAT 7K do 25 dnia następnego miesiąca po każdym kwartale. W tym samym terminie podatnicy są zobowiązani do zapłacenia podatku, jeśli w deklaracji została wykazana nadwyżka podatku należnego nad naliczonym.
   Mali podatnicy tracą prawo do rozliczania się metodą  kasową w momencie w którym przekroczyli równowartość w polskich złotych 1 200 000 euro przychodów.

    W takiej sytuacji mały podatnik składa deklaracje podatkowe miesięcznie począwszy od pierwszego miesiąca kwartału:

• w którym został przekroczony limit- jeśli limit został przekroczony w pierwszym bądź drugim miesiącu kwartału, jeżeli przekroczenie tej kwoty miało miejsce w drugim miesiącu kwartału to deklaracja za pierwszy miesiąc kwartału jest składana do 25 dnia miesiąca następującym po drugim miesiącu kwartału,
• następującego po kwartale, jeżeli przekroczenie limitu miało miejsce w 3 miesiącu kwartału.

    Mali podatnicy rozliczający się metodą kasową w urzędzie skarbowym składając deklaracje kwartalnie do 25 dnia miesiąca kolejnego miesiąca następującego po kwartale, który jest rozliczamy.
Zasada ta jest stosowana również, jeśli mały podatnik dobrowolnie zrezygnował z metody kasowej.

Deklaracje kwartalne

    Mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, a chcą rozliczać się kwartalnie muszą zawiadomić w formie pisemnej o tym naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej do 25  drugiego miesiąca kwartału, który będzie rozliczany.
Zasadę tą nie stosuje się u następujących podatników:

• zarejestrowanych przez naczelnika urzędu skarbowego jako podatnicy VAT czynni przez okres 12 miesięcy, zaczynając od miesiąca, w którym został zarejestrowani lub
• podatnicy, którzy w danym kwartale bądź w poprzedzających go czterech kwartałach dokonali dostawy towaru.

   Należy pamiętać, że w związku z wejściem nowelizacji ustawy o VAT od 1 stycznia 2017 roku nastąpiła likwidacja rozliczeń kwartalnych dla podatników innych niż mali.

Od 2017 roku nastąpiła również likwidacja druków VAT 7D.

E - deklaracje

    Od stycznia 2017 roku jest obowiązek składania deklaracji VAT drogą elektroniczną. Zasady składania deklaracji VAT drogą elektroniczną są opisane w ordynacji podatkowej. Powszechny obowiązek składania deklaracji drogą elektroniczną będzie od 1 stycznia 2018 roku. Od stycznia 2017 roku taki obowiązek został wprowadzony dla części podatników.

Zobowiązani od stycznia 2017 roku do składania deklaracji VAT drogą elektroniczną są:

• zobowiązani do zarejestrowania się jako podatnik VAT UE,
• dostawcy towarów bądź świadczący usługi dla, których podatnikiem jest nabywca,
• zobowiązani do składania deklaracji, informacji, a także rocznego rozliczenia podatku za pomocą komunikacji elektronicznej.

Elektroniczna VAT UE

      Nowelizacja ustawy wprowadza od stycznia 2017 roku obowiązek składania drogą elektroniczną informacji podsumowującej VAT UE, a także informacji podsumowujących o obrocie krajowym VAT 27 i korekt tych informacji.
      Takie informacje składane są za okresy miesięczne. Od 1 stycznia tego roku nie ma możliwości  składania takich informacji za okresy kwartalne. Zasady składania informacji podsumowujących opisane w ordynacji podatkowej.

Zapłata podatku

    Podatnicy są zobowiązani do obliczenia i zapłacenia podatku  za okres miesięczny do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym powstał obowiązek podatkowy  bez wcześniejszego wezwania naczelnika urzędu skarbowego. Podatnicy u których obowiązek składania deklaracji za okres miesięczny powstał w drugim miesiącu kwartału są zobowiązani do obliczenia i zapłacenia podatku za pierwszy miesiąc kwartału do 25 dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału.
    Z kolei mali podatnicy rozliczający się kwartalnie mają obowiązek bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego obliczenia i zapłacenia podatku za okresy kwartalne  do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale w którym powstał obowiązek podatkowy.


 W 2017 roku małym podatnikiem jest:

• podatnik, u którego sprzedaż brutto w 2016 roku nie przekroczyła 5 157 000 zł   (1 200000 euro x 4,2976 zł/euro po zaokrągleniu do pełnych złotych)
• podatnik, który prowadzi przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzających funduszami inwestycyjnymi, a jego prowizja brutto za wykonanie usługi w 2016 roku nie przekroczyła 193 000 zł (45 000 euro x 4,2976 zł/euro po zaokrągleniu do pełnych złotych).

  

  

http://www.gofin.pl/podatki/17,2,62,161529,zasady-skladania-deklaracji-vat-w-2017-r.html

Rozliczenie roczne czyli kiedy PIT 40, a PIT 11??

 

Niektórzy podatnicy po zakończeniu roku podatkowego mogą wybrać czy ze zobowiązania z podatku dochodowego od osób fizycznych rozliczą się sami czy też powierzą to płatnikowi. Osoby, które mają prawo rozliczyć się z podatku dochodowego na preferencyjnych warunkach, korzystając z ulg i rozliczeń bądź również otrzymują należności od więcej niż jednego płatnika, rozliczenie roczne dokonują sami na podstawie sporządzonych przez płatników PIT-ów 11, które informują o dochodach oraz pobranych zaliczkach.
   Natomiast płatnik za podatnika może dokonać rozliczenia rocznego tylko w określonych sytuacjach. Takie rozliczenie stosuje się głównie przy osobach zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Aby płatnik mógł za pracownika dokonać rozliczenia za 2016 rok, to podatnik przed 10 stycznia 2017 roku powinien pracodawcy dostarczyć oświadczenie PIT-12. Wtedy płatnik musi wywiązać się z obowiązku obliczenia rocznego podatku sporządzając PIT 40.

PIT 11, gdy podatnik rozlicza się samodzielnie

   Płatnik ma obowiązek sporządzić informacje PIT 11. W informacji PIT 11 wykazywane są kwoty przychodów uzyskane przez podatnika z poszczególnych źródeł, pobrane zaliczki na podatek dochodowy w ciągu roku oraz zastosowane koszty uzyskania przychodów. PIT 11 musi zawierać również informacje o pobranych składkach na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne. Jednakże samo pobieranie w roku podatkowym zaliczek na podatek dochodowy od uzyskanego przychodu nie decyduje o obowiązku sporządzenia informacji PIT 11. Warunkują o tym obowiązku uzyskane przez podatnika przychody zawierane w tej informacji. Płatnik ma obowiązek wykazać w PIT 11 przychód wraz z zastosowanymi kosztami uzyskania przychodu i podlegającymi odliczeniu składkami na ubezpieczenie społeczne, również wtedy, gdy zaliczka na podatek wynosi 0 zł.

Przychody jedynie z danego okresu

   W informacji PIT 11 za dany rok podatkowy wykazywane są należności, które stanowią przychód z danego roku. W rezultacie w informacji PIT 11 za 2016 rok płatnik powinien zawrzeć tylko te przychody, które zostały otrzymane przez podatnika bądź pozostawione mu do dyspozycji w 2016 roku. Będą to przychody opodatkowane, gdyż w PIT 11 nie uwzględnia się przychodów wolnych od podatku oraz przychodów od których zaniechano poboru podatku (zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej).

   Wyjątkiem są przychody zwolnione z opodatkowania uzyskane za granicą oraz pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Dodatkowo płatnik jest zobowiązany wykazać w tej informacji dochody zwolnione z podatku na podstawie umów międzynarodowych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tyczy się to dochodów do których stosuje się w zakresie opodatkowania tzw. metodę wyłączania z progresją, przy której dochód uzyskany za granicą w Polsce jest zwolniony z podatku, ale powinien być ujęty przez podatnika do ustalenia stopy procentowej zgodnie z którą będzie obliczany podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce.

Koszty oraz składki ubezpieczeniowe

   W PIT 11 płatnik musi wykazać faktycznie zastosowane koszty uzyskania przychodów. W rezultacie może mieć miejsce sytuacja, w której w informacji tej znajdą się również koszty te przyjęte przez płatnika bez względu na przyczynę w wysokości niższej lub wyższej od rocznych limitów ustalonych w art. 22 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kiedy koszty rzeczywiście zastosowane różnią się od kosztów uzyskania przychodów rzeczywiście przysługujących podatnikowi, podatnik jest zobowiązany rozliczyć je w ramach obowiązujących limitów sporządzając roczne zeznanie podatkowe.

   Poza kosztami i przychodami w PIT 11 płatniki uwzględnia również składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne. Jednak w tej informacji powinien je ująć w kwotach, w których podatnik ma prawo odliczyć od dochodu i od podatku. Z tego powodu składki zdrowotne należy wykazać w wysokości nieprzekraczającej 7,75%  podstawy wymiaru. Natomiast nie ma obowiązku ujmowanie w tej informacji składek odprowadzonych do ZUS-u.

PIT 40 rozliczenie dokonane przez płatnika

   Koszty faktyczne lub zryczałtowane

   W rocznym rozliczeniu podatku PIT 40 podatnik ujmuje przychody i koszty ich uzyskania za rok podatkowy, za który jest sporządzane rozliczenie czyli tak samo jak ma to miejsce w informacji PIT 11. Jeśli chodzi o koszty to są zazwyczaj koszty zryczałtowane, które podlegają limitowaniu. Jeśli podatnik był zatrudniony na podstawie jednej umowy o pracę u danego pracodawcy, zryczałtowane roczne koszty uzyskania przychodów w wysokości podstawowej nie mogą przekraczać w rozliczeniu rocznego limitu tj.    1 335 zł. Jednak jeśli umów było więcej niż jedna, wtedy limit rocznych kosztów uzyskania przychodów wynosi 2 002,05 zł. Natomiast zryczałtowane podwyższone koszty pracownicze nie mogą przekroczyć kwoty 1 668,72 zł oraz 2 502,56 zł. Z kolei u pracowników korzystających z praw autorskich (w ramach umów cywilnoprawnych oraz umów o prace) roczne koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć kwoty 42 764 zł.
   Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych u niektórych podatników daje możliwość zastosowania w PIT 40 koszty w wysokości rzeczywiście poniesionych wydatków. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy koszty te są rzeczywiście wyższe od rocznych zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów i równocześnie dojazd do miejsca pracy odbywa się za pomocą środków transportu kolejowego, promowego, autobusowego lub komunikacji miejskiej. Ponadto poniesione wydatki na dojazd powinny zostać udokumentowane imiennymi biletami okresowymi.

Odliczenie i doliczenie stosowane przez płatnika

   W  PIT 40 płatnika odlicza od dochodu składki pobrane w ciągu roku na ubezpieczenie społeczne oraz kwoty zrealizowanych zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które wcześniej powiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, jeśli nie zostały świadczenia te potrącone od dochodu przy poborze zaliczki. Do podatku należy doliczyć otrzymany zwrot, poprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenie zdrowotne.

   

Forma przekazania, a termin złożenia

   Płatnicy, którzy sporządzają PIT 11 jak i PIT 40 są zobowiązani dostarczyć te PIT-y do urzędu skarbowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Dokumenty te należy złożyć do końca lutego roku następnego następującego po roku podatkowym, który jest rozliczany.
   Zasada ta ma jeden wyjątek polegający na tym, że niektórzy podatnicy mogą sporządzić PIT-y te w formie papierowej. Możliwość taka jest tylko wtedy, gdy płatnik składa dokumenty te za maksymalnie pięciu podatników oraz nie dokonuje tego za pośrednictwem biura rachunkowego. Wtedy jednak płatnik z obowiązku przekazania PIT-ów do urzędu skarbowego musi wywiązać się do końca stycznia następnego roku po roku podatkowym, który rozlicza. W związku z tym tacy płatnicy rozliczenie za 2016 r. muszą złożyć do wtorku 31 stycznia 2017 roku.
   Skrócony termin przekazania do urzędu skarbowego w formie papierowej dokumentów  PIT 11 i PIT 40 nie oznacza skrócenia terminu przekazania podatnikom tych dokumentów. Dokumenty te muszą zostać przekazane podatnikom do końca lutego następnego roku po roku podatkowym, który jest rozliczany. W związku z tym podatnicy rozliczenie za 2016 r. muszą otrzymać do 28 lutego 2017 roku.

Zobowiązani do sporządzenia PIT 40 są:

• zakłady pracy zobowiązane do obliczania oraz pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób, które otrzymują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej bądź spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej;

• jednostki organizacyjne uczelni, zakłady pracy, placówki naukowe oraz inne jednostki wypłacające stypendiów;

• osoby prawne i jednostki organizacyjne, które wypłacają renty i emerytury z zagranicy;

• centrum integracji społecznej pobierającej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych integracyjnych świadczeń, motywacyjnej premii integracyjnej, przyznanych na podstawie ustawy o zatrudnieniu socjalnym.

PRZYKŁAD

Pan Zdzisław był zatrudniony w 2016 roku u jednego pracodawcy na podstawie dwóch umów o prace. Natomiast Pan Ryszard był zatrudniony u tego samego pracodawcy na podstawie jednej umowy o prace.Obydwóm Panom wynagrodzenie za prace było wypłacane od stycznia do października ostatniego dnia miesiąca. Natomiast za okres od październiak do grudnia wynagrodzenie zostało wypłacone 28 grudnia 2016 roku. W związku z tym Ci pracownicy w 2016 roku w  10 miesięcach otrzymali wynagrodzenie za 12 miesięcy.

   Pracodawca płacąc Panu Zdzisławowi wynagrodzenie z dwóch umów o prace przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy stosował podwojone koszty uzyskania przychodu, które wynoszą 222,50 zł (111,25*20). W dokumencie PIT 11 za 2016 rok zostaną wykazane koszty o łącznej kwocie 2 225 zł (222,50 zł *10 miesięcy). Pan Zdzisław ma obowiązek w zeznaniu rocznym ograniczyć koszty uzyskania przychodu i rozliczyć je w ramach rocznego limitu to jest 2 002,05 zł.

    Panu Ryszardowi w PIT 11 pracodawca mimo przepracowanych przez niego 12 miesięcy liczy koszty uzyskania przychodu z 10 miesięcy, w których została dokonana wpłata zaliczki na podatek dochodowy. To jest 1112,50 zł kosztów uzyskania przychodów (111,25 zł*10 miesięcy). Pan Ryszard ma jednak prawo w zeznaniu rocznym zastosować koszty ze wszystkich 12 miesięcy to jest 1335 zł (12miesiecy * 111,25zł).

Kto musi zapłacić zaliczkę grudniową

 

Zaliczka przedsiębiorcy w podatku dochodowym od osób fizycznych za grudzień albo ostatni kwartał roku różni się od pozostałych opłacanych zaliczek za miesiąc lub kwartał w roku podatkowym. W odróżnieniu do tycz zaliczek, termin zapłaty zaliczki za grudzień bądź IV kwartał wypada już w następnym roku podatkowym.

   

Podatek z zeznania w miejsce zaliczki

   Przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, którzy są opodatkowani na zasadach ogólnych czyli podatkiem liniowym i według skali podatkowej w trakcie trwania roku podatkowego mają oni obowiązek wpłacania zaliczki na poczet podatku dochodowego. W zasadzie dokonują oni tych wpłat miesięcznie lub kwartalnie. Zgodnie z artykułem 44 ustęp 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zapłata zaliczki za ostatni miesiąc bądź kwartał roku, obliczonej w taki sam sposób jak zaliczki za poprzednie miesiące (kwartały) dokonuje się do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Przepis ten dopuszcza jednak możliwość niezapłacenia zaliczki za ostatni miesiąc lub kwartał roku podatkowego. Aby mieć taką możliwość przedsiębiorca jest zobowiązany rozliczyć się wcześniej z podatku dochodowego za cały rok niż to wynika z obowiązujących zasad w tym zakresie. 

   Zeznanie podatkowe PIT 36 L i PIT 36 przedsiębiorcy są zobowiązani złożyć do 30 kwietnia w następnym roku podatkowym. Do tego samego dnia powinna być również wpłacona różnica pomiędzy podatkiem należnym wynikającym zeznania rocznego, a sumą należnych zaliczek za dany rok, w tym także sumą zaliczek pobranych przez płatników. Ustawodawca zwolnił z obowiązku dokonania ostatniej wpłaty zaliczki na podatek dochodowy za dany rok tych przedsiębiorców, którzy do 20 stycznia następnego roku podatkowego dokonają rozliczenia rocznego podatku dochodowego.

      Samo złożenie rocznego zeznania podatkowego do 20 stycznia nie zwalnia od wpłaty zaliczki. W tym samym czasie musi zostać dokonana wpłata wynikająca z rocznego zeznania podatkowego.

   Złożenie tylko rocznego zeznania podatkowego do 20 stycznia, a zapłacenie podatku rocznego po 20 stycznia, nie zwalnia z zapłaty zaliczki na podatek dochodowy za grudzień/IV kwartał. Na przykład jeśli przedsiębiorca rozliczający podatek liniowo złoży zeznanie roczne 17 stycznia 2017 r., a dokona wpłaty podatku wynikającego z rozliczenia rocznego 19 stycznia 2017 r. to zostanie on zwolniony z zapłaty zaliczki za grudzień/IV kwartał.

  

 Podstawa opodatkowania bez żadnych zmian

   Inne zasady realizowania ostatniej wpłaty zaliczki nie przekładają się na niejednakowy sposób ustalania podstawy opodatkowania przy jej obliczaniu.
   Przedsiębiorcy, którzy są osobami fizycznymi i rozliczają się na zasadach ogólnych prowadząc książkę przychodów i rozchodów, dochód podlegający opodatkowaniu określa różnica między przychodami, a kosztami uzyskania przychodów wynikających z księgi podatkowej. Wysokość kosztów jak i przychodów ustala się narastająco (czyli suma wszystkich przychodów i kosztów od początku roku podatkowego).
   Ustalenie podstawy opodatkowania przebiega inaczej u podatników sporządzających na koniec miesiąc remanent surowców, towarów i materiałów pomocniczych. Tacy przedsiębiorcy przy wyliczaniu zaliczki muszą brać pod uwagę art. 24 ust. 2 ustawy pdof. Z ustawy tej wynika, że dochód określa się jako różnica pomiędzy przychodami, a kosztami uzyskania przychodów:

• powiększony o różnice między wartością remanentu końcowego i początkowego materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, towarów handlowych, wyrobów gotowych, półwyrobów, braków i odpadków jeśli wartość remanentu końcowego jest większa od remanentu początkowego albo
• pomniejszony o różnice między wartością remanentu początkowego i końcowego, jeśli wartością remanentu początkowego jest wyższa od  remanentu końcowego.

   Podatnicy, którzy w czasie trwania roku podatkowego przy określeniu dochodu obliczając zaliczkę na podatek dochodowy biorą pod uwagę różnice remanentowe to są zobowiązani obliczyć zaliczkę za grudzień/ IV kwartał w taki sam sposób. Jednakże podatnicy, którzy przy obliczaniu zaliczki podatkowej nie brali pod uwagę tych różnic - nie biorą ich także pod uwagę przy obliczaniu zaliczki za grudzień/IV kwartał.

   Zaliczka za grudzień/ IV kwartał tak jak pozostałe miesiące/ kwartały wyliczana jest w rachunku narastającym. Z tego powodu przy obliczaniu zaliczki za grudzień/ IV kwartał należy wziąć pod uwagę dochód ze wszystkich dwunastu miesięcy roku podatkowego. Dla podatników ustalających zaliczkę na podatek duchowy z uwzględnianiem  różnice remanentowych, rozliczenie to stanie się ostatecznym rozliczeniem rocznego dochodu. Jako remanent początkowy do obliczenia różnicy remanentowej przyjmuje się w każdym miesiącu spis z natury na dzień 1 stycznia danego roku podatkowego, a jako końcowy przyjmuje się spis z natury na dzień 31 grudnia danego roku podatkowego.

   Natomiast ustalając dochód jako różnice między przychodami, a kosztami wynikającymi z księgi podatkowej przy obliczaniu zaliczki za grudzień/IV kwartał nie uwzględniając różnic remanentowych to dochód wynikający z zeznania rocznego może się różnić od dochodu ustalonego na potrzeby obliczenia zaliczki za grudzień/IV kwartał.

Podatek VAT od kosztów związanych ze sprzedażą samochodu

 

Jeśli spółka zamierza sprzedać samochód przy, którym było odliczane 50 % podatku VAT naliczonego to czy od kosztów związanych ze sprzedażą tego samochodu (np. koszty zamieszczenia oferty w internecie) możemy odliczyć 100 % VAT naliczonego?
   Prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków dotyczących pojazdów samochodowych  o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 tony jest ograniczone. Podatnik ma prawo odliczyć 50% podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 tony.
   Do takich wydatków zaliczamy:

• nabycie, wytworzenie lub import tych pojazdów oraz import lub nabycie ich części składowych,

• opłaty wynikające z użytkowania tych pojazdów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu bądź innej umowy o podobnym charakterze,

• import lub nabycie oleju napędowego i gazu, paliw silnikowych, usług napraw lub konserwacji tych pojazdów oraz wydatki poniesione na inne towary i usługi dotyczące eksploatacji i używania tych pojazdów.

   Ustawodawca stwierdził, że 50% ograniczenia w odliczeniu VAT-u stosuje się także do wydatków dotyczących innych towarów i usług związanych z używaniem i eksploatacją samochodów o masie całkowitej do 3,5 tony. Ustawodawca nie wskazał dokładnie o jakie wydatki chodzi.

   Zgodnie z interpretacją indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lutego 2015 roku ustawa wprowadza ograniczenie w odliczaniu podatku VAT naliczonego odnosząc się do wszystkich wydatków min. do zakupu oleju napędowego i gazu czy też innych wydatków eksploatacyjnych poniesionych z tytułu użytkowania pojazdów samochodowych o masie całkowitej do 3,5 tony przeznaczonych do mieszanego użytku tzn. wykorzystywanie samochodu w celach służbowych jak i prywatnych.

   Do pełnego odliczenia VAT podatnik ma prawo tylko odnośnie wydatków związanych z pojazdami użytkowanymi tylko w celach firmowych. Aby skorzystać z pełnego odliczenia VAT niezbędne jest spełniać jeszcze kilka dodatkowych warunków m.in.:

• złożenie w urzędzie skarbowym informacji VAT 26
• prowadzenie szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu.

Reasumując jeśli spółka zamierza sprzedać samochód przy, którym było odliczane 50 % podatku VAT naliczonego to z wydatków poniesionych na ogłoszenie w internecie oferty sprzedaży odlicza 50 %VAT-u.

Jak określić status przedsiębiorcy na potrzeby JPK

 

Średni i mali przedsiębiorcy są zobowiązani składać plik JPK-VAT za rozliczenie stycznia  2017 roku. Zaś mikro-przedsiębiorcy za rozliczenia za stycznia 2018 roku. Ministerstwo Finansów objaśniło wątpliwości dotyczące określenia statusu przedsiębiorcy na potrzeby JPK-VAT.

Określenie statusu przedsiębiorcy na potrzeby JPK VAT od 1 stycznia 2017 r.

   Zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa, podatnicy VAT prowadzący ewidencje za pomocą programów komputerowych są zobowiązani co miesiąc przesyłać za pośrednictwem komunikacji elektronicznej informacje o prowadzonej ewidencji czyli JPK VAT. Informację tą należy przesyłać w terminie do 25 dnia następnego miesiąca.

   Zastosowanie się do ustawy z dnia 13 maja 2016 roku o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa, a także niektórych innych ustaw informację o prowadzonej ewidencji należy złożyć za miesiące od lipca 2016 roku. Przepisy te przewiduje następujące wyjątki:

• za okres od 1 lipca do 31 grudnia informacje JPK VAT nie muszą składać średni i mali przedsiębiorcy,
• za okres od 1 lipca do 31 grudnia informacje JPK VAT nie muszą składać mali przedsiębiorcy.

   Mali i średni przedsiębiorcy są zobowiązani złożyć pierwsze JPK VAT za rozliczenie stycznia 2017 r. do 25 lutego 2017 roku.

Jak określić status przedsiębiorcy

   Chcąc sklasyfikować przedsiębiorce  mikro, małego bądź średniego przedsiębiorstwa wystarczy, aby przesłanki ustalone dla danej kategorii w USDG były spełnione w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych. Przesłanki rozstrzygające o zakwalifikowaniu przedsiębiorcy do danej kategorii to przekroczenie danego poziomu uzyskanego obrotu netto lub sumy aktywów bilansu oraz średnioroczne zatrudnienie. Te dwie przesłanki muszą być spełnione łącznie.

   Aby przedsiębiorca był zakwalifikowany do mikroprzedsiębiorstw i tym samym  nie miał obowiązku przesyłać JPK VAT od stycznia 2017 roku nie może średniorocznie zatrudnić więcej niż 10 pracowników co najmniej w  jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych. Ponadto co najmniej jeden ze wskaźników finansowych (tj. roczny obrót netto bądź suma aktywów bilansu) nie może przekroczyć wartości w złotówkach 2 milionów euro.

   Odnośnie przesłanek wykazanych w USDG zamiast badania uzyskanego rocznego obrotu netto ze sprzedaży wyrobów, towarów i usług , a także operacji finansowych można zamienię uwzględnić sumę aktywów bilansu sporządzonego na koniec jednego roku z dwóch ostatnich lat obrotowych.

   Średnioroczne zatrudnienie pracowników oraz obrót określony w USDG oblicza się w odniesieniu do ostatnich dwóch lat obrotowych. Lata obrotowe ustala się zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości  z dnia 29 września 1994 r. w odniesieniu do określonej sytuacji przedsiębiorcy. W większości przypadków lata obrotowe pokrywają się z latami kalendarzowymi. Jeżeli lata obrotowe i kalendarzowe pokrywają się to dla ustalenia statusu przedsiębiorcy w 2017 roku uwzględnia się 2016 i 2015 rok. W obliczaniu średniorocznego zatrudnienia pracowników nie zaokrągla się wyniku do pełnej osoby.

Najważniejsze zmiany dla pracodawcy od 1 stycznia 2017 roku

   Od 1 stycznia 2017 r. pracodawcy mają nowe obowiązki dotyczące tworzenia ZFŚS, wydawania świadczeń pracy, ustalania regulaminu pracy. W dniu 1 stycznia 2017 r. wejdzie w życie ustawa, która wprowadza tzw. pakiet 100 zmian dla firmy obejmujący istotne zmiany w kodeksie pracy.
   W dniu 16 grudnia 2016 roku uchwalona została ustawa wdrażająca pakiet 100 zmian dla firmy. Pakiet ten obejmuje także zmiany w kodeksie pracy. Zmiany te dążą do złagodzenia obowiązków pracodawców.

Zmiany dla pracodawców

   W celu poprawienia otoczenia prawnego przedsiębiorców ustawa o zmianie niektórych ustaw została sporządzona przez Ministerstwo Rozwoju jako pakiet de-regulacyjny, także w zakresie prawa pracy. Nowa ustawa przewiduje zmniejszenie obowiązków dla małych pracodawców zatrudniających poniżej 50 pracowników w obszarze  prawa pracy. Na podstawie nowych przepisów zostaną podniesione progi dotyczące obowiązkowego tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, ustalania regulaminu wynagradzania i pracy, który był obowiązkowe u pracodawców zatrudniających od 20 do 50 pracowników. Jednak pracodawca, który zatrudnia co najmniej 20 pracowników, a mniej niż 50 pracowników, jeśli wystąpi wniosek od zakładowej organizacji związkowej, to będzie on zobowiązany do stworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Społecznych, utworzenie regulaminu pracy  i wynagradzania.

Świadectwa pracy

   Znowelizowana ustawa wdraża również zasad wydawania świadectw pracy. Zgodnie z nowymi przepisami, jeżeli zatrudnienie nie będzie kontynuowane tzn. pracodawca nie zawrze  pracownikiem następnej umowy w przeciągu 7 dniu od ustania poprzedniej umowy, to świadectwo pracy należy wydać niezwłocznie. Świadectwo to będzie zawierało okres, za który wcześniej nie było wydane świadectwo pracy. Jednak w sytuacji kontynuowania zatrudnienia, pracodawca jest zobowiązany dać pracownikowi świadectwo pracy, jedynie na jego wniosek pisemny lub elektroniczny. Po otrzymaniu takiego wniosku pracodawca ma 7 dni na wystawienie świadectwa pracy. Przepis ten jest bardziej korzystny od dotychczasowych przepisów, które zobowiązywały pracodawców do tworzenia świadectw pracy po upływie 24 miesięcy zatrudnienia. 

Umowa o współodpowiedzialność materialną pracowników

   Nowe przepisy doprecyzowały również umowę o współodpowiedzialności  materialnej pracowników za powierzone im mienie. Umowa taka musi mieć formę pisemną pod rygorem nieważności. Poprzednie brzmienie umowy przewidywało także postać pisemną, ale nie odnosiło się do skutków jej niedochowania. Taki zapis jednoznacznie przesądza  o wymaganej prawnej formie dla takiego rodzaju umowy.

Wydłużony termin odwołania do sądu pracy

   Następna zmiana zawarta w kodeksie pracy dotyczy wydłużenia terminów do 21 dni na wniesienie przez pracownika odwołania do Sądu Pracy od wypowiedzenia umowy o pracę, rozwiązania umowy o prace bez wypowiedzenia, żądanie nawiązania umowy o pracę. Ta nowelizacja urzeczywistnia porozumienie społeczne partnerów zawarte w ramach Dialogu Społecznego. Podobnie związki zawodowe jak i organizacje pracodawców były zgodne, że obecny termin powinien zostać ujednolicony i wydłużony.