Od 2018 roku wszystkie składki jednym przelewem na indywidualny rachunek bankowy

 Od 2018 roku będzie zmiana w płatności składek ZUS dla przedsiębiorców i osób samozatrudniających się. Od 1 stycznia 2018 roku za wszystkie składki ZUS będzie można zapłacić jednym przelewem. Dzięki tej zmianie płatnicy będą wypełniać tylko jeden przelew co zmniejszy koszty przelewów. W nowych przelewach nie będą podawane dane identyfikacyjne okres czy typ wypłaty co wpłynie na zmniejszenie ilości błędów.
   Od nowego roku wszystkie składki, bez względu na okres którego dotyczą, trzeba będzie wpłacić na indywidualny rachunek składkowy. Dotychczasowe rachunki zostaną zamknięte. Informacje o numerze indywidualnego rachunku składkowego płatnik otrzyma od ZUS listem poleconym w czwartym kwartale 2017 roku. Ważne jest, aby ZUS miał aktualny adres podatnika. Jeżeli były zmiany w adresie, a płatnik nie zgłosił zmian musi zrobić to jak najszybciej.

   Bardzo istotną sprawą jest, że jeśli do końca grudnia 2017 roku płatnik nie otrzyma informacji o numerze rachunku składkowego lub zgubi list powinien zgłosić się do ZUS lub zadzwonić do Centrum obsługi telefonicznej (22 560 16 00).

   Taniej i szybciej

   W 2018 roku jednym przelewem będą opłacane następujące składki:

• ubezpieczenie społeczne (rentowe, emerytalne, wypadkowe, chorobowe),
• ubezpieczenie zdrowotne,
• Fundusz Pracy
• Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
• Fundusz Emerytur Pomostowych.

Dzięki tej zmianie będziemy wypełniać tylko jeden wniosek zamiast 3-4. Zmniejszy to koszty. Unikniemy również wielu błędów, gdyż nie będziemy tak jak dotychczas poddawać w przelewie dane identyfikacyjne m.in. numer REGON, NIP lub PESEL oraz typu wypłaty i okresu.

Natychmiastowe rozliczenia

Dzięki indywidualnemu rachunkowi ZUS od razu zaksięguje wpłaty podatnika na jego konto. Będzie można szybciej łatwiej dokonywać rozliczenia z ZUS-EM.

Proporcjonalny podział

   Płatnik nie będzie zobowiązany do podawania w przelewie za jakie składki płaci oraz za jaki okres. ZUS każdą wpłatę będzie dzielił proporcjonalnie na wszystkie fundusze i ubezpieczenia. Zrobi to na bazie składek za ostatni miesiąc, które wpisał płatnik lub ZUS (jeśli płatnik jest zwolniony z przekazywania deklaracji) do ostatnie deklaracji rozliczeniowej. Dzięki temu odsetki za zwlokę nie będą rosły.

 Jeśli płatnik będzie miał długi składkowe to wpłata będzie pokrywać najstarszą zaległość.

Długi a ubezpieczenie chorobowe

   Płatnik posiadający długi składkowe, w 2018 roku nie będzie mógł opłacić tylko bieżące składeki na ubezpieczenie społeczne, żeby móc korzystać ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (np. z zasiłku chorobowego).

   Wpłata płatnika w pierwszej kolejności pokryje zaległości z odsetkami, dopiero potem bieżące składki. Poza tym wpłata zostanie rozdzielona proporcjonalnie na wszystkie składki.

   Jeżeli przedsiębiorca nie jest w stanie spłacić całego zadłużenia, a chce podlegać dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu i otrzymać z tego tytułu w razie potrzeby świadczenia, to powinien skorzystać z ratalnego systemu. Gdy zostanie podpisany ten układ i ZUS rozliczy rate zgodnie z terminem wymagalności zapłaty to płatnik zostanie objęty ubezpieczeniem chorobowym i będzie mu przysługiwało prawo do świadczenia. W zawarciu takiego układu pomagają doradcy z ZUS. Z ich pomocy skorzystać można w każdym oddziale ZUS. Po podpisaniu układu ratalnego płatnik będzie spłacał raty na indywidualny rachunek składkowy odrębnym przelewem.

Nowe zasady wystawiania faktur na podstawie paragonów.

Jest nowy projekt nowelizacji ustawy VAT przewidujący zmiany zasad wystawiania faktur w sytuacji sprzedaży zewidencjonowanej w kasie fiskalnej. Fakturę na żądanie nabywcy, który jest podatnikiem VAT, będzie można wystawić jedynie wtedy, gdy na paragonie będącym podstawą do wystawienia faktury będzie zwarty NIP nabywcy.
   Aktualnie przepisy zobowiązują sprzedawce do wystawiania faktury na żądanie nabywcy, jeśli żądanie jej wystawienia było zgłoszone w terminie do trzech miesięcy, licząc od końca miesiąca w którym została wykonana usługa bądź dostarczony towar lub otrzymano w całość albo w części zapłatę. Termin w którym można wystąpić z takim żądaniem jest jedynym warunkiem. Późniejsze zgłoszenie takiego żądania powoduje, że to od sprzedawcy zależy czy je spełni.
  Zgodnie z nowymi projektowanymi zmianami paragony, które nie będą posiadały numeru NIP nie będą stanowiły podstawę do wystawienia faktury. Podatnik nie podając numeru NIP przy sprzedaży uniemożliwia sobie uzyskanie faktury. Zmiana ta ma na celu wyeliminowanie procesu handlu paragonami, aby zwiększyć sobie koszty w firmie.
   Jeżeli w kasie rejestrującej nie będzie możliwości wpisania numeru NIP, podatnik chcąc uzyskać taką fakturę, będzie zobowiązany zadeklarować to sprzedawcy w momencie sprzedaży. Wtedy taką transakcje nie rejestrujemy w kasie fiskalnej, wystawiamy tylko fakturę.
   Nadal będzie można wystawiać taką fakturę osobą niebędącymi podatnikami. W takiej sytuacji na fakturze jak i na paragonie nie powinno być numeru NIP nabywcy.

Pełnomocnictwo ogólne jak zgłosić?

   Pełnomocnictwo ogólne możemy zgłosić na Portalu Podatkowym MF za pomocą nowej funkcjonalności Portalu Podatkowego. Dodatkowo został udostępniony Centralny Rejestr Pełnomocnictw Ogólnych, który służy jako narzędzie do weryfikacji pełnomocnictw przez administracje podatkową.
   Takie pełnomocnictwo może zostać złożone jedynie w wersji elektronicznej. Podatnicy chcąc ustanowić pełnomocnika będą musieli zrobić to poprzez portal podatkowy w części zalogowanej w zakładce "Pełnomocnictwa".
   Konto podatnika na portalu podatkowym jest bezpośrednim kanałem komunikacji z organem podatkowym. Za pomocą tego portalu mamy dostęp do własnych danych podatkowych m.in. do prowadzonych spraw i złożonych deklaracji, możemy również wysyłać deklaracje bezpośrednio z własnego konta, komunikować się w sposób elektroniczny z organem podatkowym. Możemy  wszystko to zrobić bez wychodzenia z domu jedynie po zarejestrowaniu się na portalu podatkowym.

  

 Krok po kroku jak złożyć pełnomocnictwo ogólne za pomocą portalu podatkowego.

Krok 1

Należy zalogować się na portalu podatkowym

Krok 2

 



   W oknie z danymi profilu, w sekcji lista kont podatników do, których posiadamy dostęp, w kolumnie konto podatnika wybieramy link z imieniem i nazwiskiem lub konto organizacji, który może być mocodawcą.

Krok 3

   Po otwarciu strony w tym kroku klikamy w prawym górnym rogu w sekcji co dalej Chce dodać pełnomocnictwo ogólne.

Krok 4

   Następnie pojawi nam się okienko z danymi podstawowymi należy poszczególne informacje dotyczące udzielanego pełnomocnictwa uzupełnić, po wypełnieniu danych klikamy w przycisk dalej.

   W kolejnej sekcji Podmiot zgłaszający pełnomocnictwo zaznaczamy jeden z wymienionych podmiotów:

• mocodawca,
• pełnomocnik zawodowy (Doradca podatkowy, Radca prawny, Adwokat),
• dalszy pełnomocnik (umocowany w poprzednio złożonym PPO1),
• osoba sprawująca opiekę nad osobą, która nie może się podpisać.

   W sekcji Okres obowiązywania pełnomocnictwa zaznaczamy termin do kiedy zostaje udzielone pełnomocnictwo. Jeśli udzielamy pełnomocnictwa na czas nieokreślony pozostawiamy puste pole.

   W sekcji Mocodawca upoważnia pełnomocnika zaznaczamy jedną z dwóch opcji:

• Możliwość udzielenia dalszego pełnomocnictwa (w tej sytuacji w kreatorze wskazujemy czy w tym formularzu zostanie ustanowiony dalszy pełnomocnik),
• wyłączenie udzielania dalszego pełnomocnictwa.

Krok 5

   W kroku 5 na ekranie mamy okno mocodawcy, tutaj uzupełniamy poszczególne informacje dotyczące mocodawcy, który udziela pełnomocnictwo ogólnego, następnie klikając przycisk dalej przechodzimy do kolejnego okna.
   Mocodawcy dane w postaci identyfikatora podatkowego, nazwiska, pierwszego imienia, rodzaju podmiotu uzupełniają się automatycznie.
   W sekcji Adres siedziby/aktualny adres zamieszkania wybieramy adres, który został wyświetlony lub dodajemy nowy adres. Zaznaczamy, że podanie nowego adresu nie skutkuje aktualizacją posiadanego adresu przez administracje skarbową. Po zaznaczeniu adresu wcześniej przypisanego do podatnika jest automatyczne przekierowanie do sekcji Adres wybrany, gdzie należy uzupełnić szczegóły adresu.
   Informacje z sekcji dane kontaktowe można manualnie uzupełnić. Powiadomienie dotyczące pełnomocnictwa ogólnego zostanie przesłane do zgłaszającego na adres e-mail.

Krok 6

   W kroku 6 na ekranie mamy wyświetlone okno Pełnomocnik, należy tutaj uzupełnić dane dotyczące pełnomocnika, któremu zostaje udzielane pełnomocnictwo.
   W sekcji Dane pełnomocnika informacje wprowadzamy manualnie.
   W sekcji Adres pełnomocnika do doręczeń w kraju zaznaczamy pole Dodaj adres dla pełnomocnictwa, następnie uzupełniamy dane adresowe.
   Sekcję Dane kontaktowe pełnomocnika uzupełniamy także manualnie. W sytuacji uzupełnienia pola Nr wpisu na listę obowiązkowymi polami są Adres na portalu, Adres elektroniczny. Warto pamiętać, że wpisanie adresu e-mail spowoduje, że pełnomocnik dostanie powiadomienie na wskazany adres elektroniczny. Po uzupełnieniu danych należy przejść dalej.

Krok 7

   W kroku 7 na ekranie jest wyświetlone Podsumowanie, które zawiera wszystkie dane dotyczące pełnomocnika, mocodawcy i podmiotu zgłaszającego pełnomocnictwo. Po sprawdzeniu poprawności danych przechodzimy dalej.

Krok 8

   
   Krok 8 jest to okno podpisu z sekcją Dane identyfikacyjne zawarte w podpisie na portalu podatkowym. W tym oknie należy kliknąć przycisk Wyślij.

Krok 9

   W kroku 9 na ekranie jest wyświetlona następująca informacja " Zamierzasz przedłożyć zgłoszenie pełnomocnictwa ogólnego PPO-1/OPO-1. Aby kontynuować, podaj ponownie swoje hasło do profilu w Portalu Podatkowym" Po wpisaniu hasła klikamy OK.

Krok 10

   
   W tym kroku na ekranie zostanie wyświetlone okno z informacją "Pomyślnie przedłożono zgłoszenie pełnomocnictwa ogólnego PPO-1/OPO-1. Przedłożenie zgłoszenia nie jest równoznaczne z dokonaniem wpisu Centralny Rejestr Pełnomocnictw Ogólnych." Informacje potwierdzamy klikając OK.

Krok 11

   W celu weryfikacji złożonego pełnomocnictwa, które zapisane zostało w Centralny Rejestr Pełnomocnictw Ogólnych, należy w profilu podatnika wejść do zakładki Pełnomocnictwa, a potem do pod-zakładki Ogólne. W sekcji Pełnomocnictwa- Pełnomocnictwa ogólne będzie zapisane pełnomocnictwo ogólne.

   W czasie zgłaszania zmian, wypowiedzenia lub odwołania pełnomocnictwa ogólnego użytkownik musi pamiętać o kilku zasadach:

• uzupełniając poszczególne rubryki należy stosować regułę wymagalności pół;
• przy wpisywaniu numeru PESEL/NIP należy sprawdzić poprawność cyfry kontrolnej;
• podczas wprowadzania daty urodzenia należy sprawdzić poprawność formatu daty (DD-MM-RRRR), zgodność kalendarzową oraz czy nie jest datą z przyszłości;
• przy wprowadzaniu daty należy sprawdzić poprawność formatu daty, zgodność kalendarzową oraz czy nie jest datą z przyszłości.

Ewidencja księgowa wpłat na PFRON

  

 

Obowiązek dokonywania wpłat na PFRON oraz zasady ich obniżania po zmianach z dnia 1 lipca 2016 roku

  Zobowiązane do dokonywania wpłat na PFRON są spółki zatrudniające przynajmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełen wymiar czasu pracy. Wpłaty te dokonuje się w wysokości iloczynu 40,65% średniego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy pomiędzy zatrudnieniem zapewniającym uzyskanie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6%, a rzeczywistym zatrudnianiem niepełnosprawnych osób. Zobowiązani do dokonywania wpłat na PFRON są pracodawcy, u których wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi przynajmniej 6%.
   Dla wyższych szkół zawodowych, publicznych i niepublicznych uczelni, publicznych i niepublicznych szkół, placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych oraz zakładów kształcenia nauczycieli wskaźnik zatrudnienia niepełnosprawnych osób wynosi 2%.
   Obowiązku dokonywania wpłat na PFRON nie mają urzędy konsularne, placówki dyplomatyczne, przedstawiciele misji zagranicznych. Zwolnieni z wpłat są również pracodawcy, których zakład pracy jest w likwidacji bądź ogłosili upadłość lub nie działa w celu osiągniecia zysku:

• hospicja w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej,
• domy pomocy społecznej,
• publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne u których przedmiotem prowadzonej działalności jest rehabilitacja społeczna i lecznicza osób niepełnosprawnych, edukacja osób niepełnosprawnych bądź opieka nad osobami niepełnosprawnymi,
• zakłady opiekuńczo-lecznicze.

   Pracodawcy, którzy mają obowiązek dokonywania wpłat na PFRON, muszą regulować te płatności do 20 dnia kolejnego miesiąca następującego po miesiącu w którym powstała okoliczność powodująca obowiązek wpłaty oraz muszą składać poprzez formularz elektroniczny do Zarządu Funduszu miesięczne i roczne deklaracje.

Obniżenie wpłat dokonywanych na PFRON z tytułu dokonywanych zakupów

  
   Pracodawcy, którzy mają obowiązek dokonywania wpłat na PFRON mogą zmniejszyć ich wysokość.
   Od 1 lipca 2016 roku obowiązek dokonywania wpłaty na PFRON z tytułu nie uzyskania określonego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych, podlega zmniejszeniu z tytułu zakupu usług lub produkcji, z wyłączeniem handlu, odpowiednio świadczonej lub wytworzonej przez pracodawcę usługi/produktu, który zatrudnia przynajmniej 25  pracowników w przeliczeniu na pełen etat i osiąga wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych zaliczany do:

• znacznego stopnia niepełnosprawności bądź
• umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, w odniesieniu do których zostało orzeczona choroba psychiczna, całościowe zaburzenie rozwojowe lub epilepsję, upośledzenie umysłowe oraz niewidomość

w wysokości przynajmniej 30%. Zmiany te zostały wdrożone ustawą z dnia 25 września 2015 roku o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Od 1 lipca 2016 roku warunkiem do zmniejszenia wpłat jest:

• uregulowanie zobowiązania za zakup usługi lub produkcji w terminie określonym na fakturze, w sytuacji regulowania płatności za pomocą rachunku bankowego za datę uregulowania zobowiązania uważa się datę obciążenia rachunku,
• udokumentowanie zakupu fakturą,
• udokumentowanie przez nabywcę kwotę obniżenia informacją o kwocie obniżenia wystawioną przez sprzedawcę.

     Informacje o obniżeniu kwoty sprzedający jest zobowiązany niezwłocznie po uregulowaniu należności przekazać ją nabywcy, najpóźniej ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym przypadł termin płatności za ten zakup. Niezachowanie tego terminu skutkuje dla sprzedającego nałożeniem kary przez PFRON w wysokości 10% kwoty obniżenia wykazanej w informacji, a dla nabywcy brakiem możliwości skorzystania z ulgi.
   Aktualnie sprzedający jest zobowiązany do udzielenie ulgi poprzez wystawienie informacji na druku INF-U. Pracodawca, żeby mógł wystawić informacje dotyczącą kwoty obniżenia wpłat na PFRON, nie musi posiadać statusu zakładu pracy chronionej.
   W sytuacji kiedy kwota obniżenia jest niższa od wartości zakupionej usługi lub produkcji, obniżenie wpłaty należy się tylko do wysokości kwoty określonej na fakturze po odjęciu podatku VAT. Dodatkowa jeśli kwota obniżenia przewyższa w 50 % wysokość wpłaty na PFRON, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić w danym miesiącu to różnice zalicza się na obniżenie wpłaty na PFRON w kolejnych miesiącach. Przy czym należną, a niewykorzystaną kwotę obniżenia można wykorzystać przez okres maksymalnie 6 miesięcy, licząc od dnia uzyskania informacji o kwocie obniżenia.
   Pracodawcy, którzy nabyli prawo do obniżenia wpłaty przed 1 lipca 2016 roku, mogą ją wykorzystać na warunkach obowiązujących do 1 lipca 2016r., nie dłużej niż 12 miesięcy.

Ewidencja w księgach rachunkowych obowiązkowych wpłat na PFRON oraz ulgi ich zmniejszające

    Obowiązkowe wpłaty na PFRON w księgach rachunkowych zaliczamy do kosztów działalności operacyjnej i ujmujemy na koncie 403 "Podatki i opłaty" lub na koncie 505 "Koszty zarządu" Składki te ewidencjonuje się w kosztach miesiąca, którego dotyczą. Dla celów bilansowych bez znaczenia jest data zapłaty składek, ale istotny jest okres, którego one dotyczą.
   Rozrachunki z PFRON stanowią rozrachunki publicznoprawne i ewidencjonujemy je w księgach rachunkowych na koncie 220 "Rozrachunki publicznoprawne" Po stronie MA zapisuje się powstanie zobowiązania z tytułu PFRON, a po stronie WN zapłatę tego zobowiązania.

Reasumując księgowa ewidencja wpłat na PFRON wygląda następująco:

   1. Powstanie zobowiązania z tytułu PFRON:

• strona WN 403  "Podatki i opłaty" lub na koncie 505 "Koszty zarządu"
• strona MA 220 "Rozrachunki publicznoprawne"

   2. Spłata zobowiązania z tytułu PFRON:

• strona WN 220 "Rozrachunki publicznoprawne"
• strona MA 130 " Rachunek bankowy" 

   Ważne jest to, że uzyskana przez spółkę ulga zmniejsza kwotę obowiązkowej wpłaty na PFRON, ale nie podlega oddzielnemu ewidencjonowania jej w księgach rachunkowych. Do ksiąg rachunkowych wpisujemy już odpowiednio obniżone kwoty.
   Można brać jednak pod uwagę ujęcia w ewidencji pozabilansowej przysługującej, ale nie odliczonej kwoty obniżającej na koncie 290. Kwota ta podlega rozliczeniu w następnych miesiącach, a pozabilansowe ujęcie jej w księgach rachunkowych będzie skutkowało, że spółka będzie o nim pamiętać. W kolejnych miesiącach w miarę wykorzystania kwoty obniżenia spółka będzie dokonywać wyksięgowania z konta 290.
   Należy o tym pamiętać, że wpłaty dokonywane na PFRON nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W księgach rachunkowych wpłaty na PFRON ujmuje się na koncie analitycznym przeznaczonym do ewidencji  kosztów nie stanowiących uzyskania przychodów.

Przykład

I założenie:

Za luty 2017 roku spółka powinna zapłacić na konto PFRON -  2 150 zł. W lutym 2017 roku dokonała uprawnionego zakupu produktu, regulując zobowiązanie w terminie płatności określonym na fakturze. Z tego powodu spółka otrzymała informacje o obniżeniu wpłaty na PFRON w wysokości 1 940 zł. Do ewidencji oraz rozliczenia kosztów spółka stosuje konta zespołu "4" i "5".

Rozliczenie kwoty obniżenia i wpłaty na PFRON za luty 2017 r.

   1.Wysokość ulgi, którą można wykorzystać do obniżenia wpłaty (maksymalna wysokość obniżenia) 2 150 zł *50%= 1 075 zł

   2. Kwota do zapłaty na PFRON 2 150 zł - 1 075 zł = 1 075 zł

   3. Pozostała ulga do wykorzystania (maksymalnie przez 6 miesięcy od uzyskania informacji o kwocie obniżenia) 1 940 zł - 1075 zł= 865 zł.

Dekretacja

1 PK. zarachowanie obowiązkowej wpłaty na PFRON za luty 2017

   a) zarachowanie w koszty rodzajowe - kwota 1 075 zł

• strona WN 403  "Podatki i opłaty"- 1 075 zł
• strona MA 220 "Rozrachunki publicznoprawne"  -1075 zł ,

   b) przeniesienie kosztów na konto zespołu "5"

• strona WN 505 "Koszty zarządu"  - 1 075 zł,
• strona MA 490 - 1 075 zł.

2. Zapłacenie zobowiązania PFRON kwota  1 075 zł

• strona WN 220 "Rozrachunki publicznoprawne"  -1075 zł,
• strona MA 130 : Rachunek bankowy".



Ujęcie w księgach rachunkowych prowizji naliczonej prze bank od udzielonego kredytu obrotowego

  

Jak ująć w księgach rachunkowych prowizje naliczoną prze bank od udzielonego kredytu obrotowego dla  rozjaśnienia tej kwestii przyjrzyjmy się przykładowo takiej sytuacji, że bank udzielił firmie X dwa kredyty na rachunek bankowy na cele operacyjne. Spółka X od przyznanych kredytów zapłaciła prowizje. Bank przelał całą kwotę kredytu na cele operacyjne i uruchomił limit na rachunku bieżącym. Czy w danej sytuacji należy prowizje rozliczać w czasie?

Jednorazowa opłata pobierana od kredytu przeznaczonego na bieżącą działalność spółki

    W ustawie o rachunkowości nie ma określonego sposobu rozliczania kosztów prowizji bankowych. Ogólnie jednorazowa prowizja naliczona oraz pobierana przez bank powinna obciążać koszty finansowe. Wyjątek od tej reguły stanowią prowizje od kredytów dotyczących środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych.
   Sposób zaewidencjonowania w księgach rachunkowych prowizji od kredytu obrotowego zależy od tego czy została potrącona bezpośrednio przez bank prowizja z kwoty kredytu i czy jednostka opłaciła tą prowizje z rachunku bieżącego.
   Jeśli zgodnie z umową otrzymano całą kwotę kredytu, bez potrąceń prowizji to jej wartość można zaewidencjonować bezpośrednio w kosztach finansowych następującym zapisem:

• strona WN 750-1 (koszty finansowe)
• strona MA 130-1 (rachunek bankowy).

   Jednak w sytuacji, kiedy bank pobrał prowizje od kredytu obrotowego i z tego powodu na konto spółki wpłynęła kwota niż przypadająca do spłaty to różnica stanowi czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Wartość tej różnicy księgujemy na koncie 650-1 (inne rozliczenia międzyokresowe) następnie kwotę prowizji odpisuje się w równych ratach w koszty finansowe przez cały okres na jaki zostało zaciągnięte zobowiązanie.

Rozliczanie prowizji w czasie (w okresie na jaki zaciągnięty jest kredyt) zaewidencjonować można w następujący sposób:
   1.potrącona przez bank prowizja:

• strona WN 650-1(inne rozliczenia międzyokresowe),
• strona MA 134 -1 (kredyty bankowe),

   2. rozliczenie prowizji w części przypadającej do danego okresu sprawozdawczego:

• strona WN 750-1 (koszty finansowe),
• strona MA 650-1(inne rozliczenia międzyokresowe).

   Należy pamiętać, że w takiej sytuacji spółka powinna uwzględnić zasadę istotności. Jeśli kwota pobranej prowizji, która pomniejszyła kredyt, uznana zostanie za nieistotną i jej jednorazowe zarachowanie w koszty nie zniekształci wyniku finansowego, to nie ma uzasadnienia rozliczania tej kwoty w czasie. Ewidencjonuje się tą kwotę bezpośrednio w kosztach finansowych zapisem: Strona WN: 750-1 (koszty finansowe),  strona MA 134 -1 (kredyty bankowe).

Przykład 1

Prowizja od kredytu obrotowego rozliczana w czasie.

I założenie
    1. Spółka wzięła kredyt obrotowy w banku (na sfinansowanie bieżącej działalności) na trzy lata w kwocie 792 000 zł.
   2. Kredyt wpłynął na rachunek bieżący pomniejszony o pobraną z góry prowizje w kwocie 15 840 zł. Kwotę tę uznano za istotną.

II Dekretacja
   1.WB - wpływ na rachunek bieżący kredytu obrotowego - po pomniejszeniu o pobraną prowizję:

• kwota otrzymana na rachunek bieżący: 792 000 zł- 15 840 zł = 776 160 zł

- strona WN 130 ( rachunek bankowy)- kwota -776 160 zł,

• potrącona kwota prowizji - strona WN 650-1(inne rozliczenia międzyokresowe) - kwota 15 840 zł,

•  wartość nominalna kredytu strona MA 134 -1 (kredyty bankowe)- kwota 792 000 zł,

   2.  PK - odpisanie prowizji pobranej przez bank w części przypadającej na dany okres sprawozdawczy: 15 840 zł / 3 lata/ 12 miesięcy = 440 zł

•  strona WN 750-1 (koszty finansowe) - kwota 440 zł,

• strona MA 650-1(inne rozliczenia międzyokresowe) - kwota 440 zł.

Przykład 2

 

Prowizja od kredytu obrotowego zaliczona bezpośrednio w koszty finansowe.

I założenie
Ta sama spółka z poprzedniego przykładu, zaciągnęła ten sam kredyty, ale kwota pobranej prowizji została uznana za nieistotną w związku z tym została zaliczona bezpośrednio w koszty finansowe.

II Dekretacja
1.WB - wpływ na rachunek bieżący kredytu obrotowego - po pomniejszeniu o pobraną prowizję:

• kwota otrzymana na rachunek bieżący: 792 000 zł- 15 840 zł = 776 160 zł

- strona WN 130 ( rachunek bankowy)- kwota -776 160 zł,

• potrącona kwota prowizji - strona WN 750-1 (koszty finansowe)- kwota 15 840 zł,

•  wartość nominalna kredytu strona MA 134 -1 (kredyty bankowe)- kwota 792 000 zł.

 Prowizja za uruchomienie kredytu na rachunku bieżącym

   Kredyt na rachunku bankowym jest szczególną formą kredytowania , polega na tym, że bank w którym posiadamy bieżący rachunek przyznaje nam kredyt odnawialny i wyznacza maksymalny limit zadłużenia.Taki kredyt nie powoduje otwarcia nowego rachunku kredytowego. Bank nie przelewa wtedy kwoty kredytu, ale określa tylko kwotę dodatkowych środków do bieżącego wykorzystania.
   Prowizje za udzielenie kredytu na rachunku bieżącym należy zaewidencjonować w następujący sposób:

• strona WN 750-1 (koszty finansowe)
• strona MA 130-1 (rachunek bieżący)

Przykład 1

 

I założenie:
 1.W  kwietniu 2017 roku bank udzielił spółce na rachunek bieżący kredytu na 12 miesięcy (wysokość dopuszczalnego limitu wynosi 40 000 zł).
 2. Prowizja naliczona i pobrana przez bank za uruchomienie kredytu - 600 zł.

II Dekretacja
 1 WB prowizja za uruchomienie kredytu na rachunku bieżącym - 600 zł:

• strona WN 750-1 (koszty finansowe) - 400 zł
• strona MA 130-1 (rachunek bieżący) - 400 zł.

Sprawozdanie do GUS F01 i F02

 
 Sprawozdanie finansowe są głównym źródłem informacji o kondycji finansowej przedsiębiorstwa, dają one wstępny pogląd na charakter działalności przedsiębiorstwa, który możemy rozpoznać za pomocą struktury aktywów, pasywów, przychodów i kosztów, a zwłaszcza po informacji o przepływach pieniężnych.
   Sprawozdanie takie może być skierowane do indywidualnych odbiorców np. wierzycieli, doradców i analityków finansowych, inwestorów, bądź do odbiorców zbiorowych np. organów państwa, zarządu społeczeństwa lub pracowników.
   Sprawozdanie F01 i F02 są sporządzane na potrzeby GUS-u informują o występujących trendach w działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, zmianach w płacach i zatrudnieniu.

 

Elementy sprawozdania F01

Sprawozdanie F01 jest kwartalne składa się z następujących części:

   Część I. Przychody, koszty i wynik finansowy

• Rachunek zysków i strat - zawiera takie elementy, dzięki którym możemy obliczyć wynik finansowy. Celem jego jest przekazanie jak największej ilości informacji o wartości wyniku. W tej części wykazujemy oddzielnie:

• Przychody - przychody netto ze  sprzedaży produktów i usług w kraju i zagranicą,

•  Koszty - koszty z podstawowej działalności operacyjnej, planowana amortyzacja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, usługi obce, zużycie materiałów i energii, składki i fundusze, podatki, koszty finansowe,

•  Zysk - zysk z działalności operacyjnej, gospodarczej, zysk brutto i netto,

• Straty - strata ze sprzedaży środków trwałych i inwestycji,

• Liczba średnio zatrudnionych pracowników, 

•  Aktywa trwałe i obrotowe - zasoby majątkowe o konkretnej wartości powstałe wyniku przeszłych zdarzeń, które w przyszłości spowodują korzyści ekonomiczne tj. aktywa trwałe (rzeczowe aktywa trwałe, WNiP, inwestycje i należności długoterminowe, długookresowe rozliczenia międzyokresowe) oraz aktywa obrotowe (rzeczowe aktywa obrotowe, inwestycje i należności, krótkookresowe rozliczenia międzyokresowe),

• Wybrane źródła finansowania majątku - czyli kapitały obce (zobowiązania krótkookresowe i długookresowe), rezerwy na zobowiązania, odroczony podatek, podatek od towarów i usług, rozliczenia międzyokresowe,  

   Część II. Nakłady na środki trwałe

• Nakłady na środki trwałe - nakłady na nabycie bądź wytworzenie środków trwałych (także w budowie) oraz ich ulepszenie,
• Leasing - wartość brutto środków trwałych przyjętych i zakupionych w danym okresie sprawozdawczym.

Formularz F01/I01

   Sprawozdanie F01 składane jest do Głównego Urzędu Statystycznego za pomocą formularza F01/I01. Formularz ten jest uzupełniany odpowiednimi danymi, dotyczącymi określonego podmiotu , za okres od początku roku do końca danego kwartału, poprzedzającego kwartał, za który został złożony formularz. Wypełniony druk formularza powinien zawierać dane wyrażone w tysiącach złotych. Dodatkowo kwoty tę powinny być wyrażone narastająco od początku do końca okresu sprawozdawczego. GUS udostępnia dokładne objaśnienia sposobu wypełniania formularzu F01/I01.
   Uzupełniony formularz F01 należy przekazać do 20 dnia po zakończonym kwartale z danymi za okres od początku roku do końca I, II, III kwartału i do 10 lutego następnego roku po zakończeniu IV kwartału.

Elementy sprawozdania F02

Sprawozdanie F02 jest roczne składa się z następujących części:

• Podstawowe dane o firmie (podmioty aktywne i nieaktywne),
• Bilans
• Aktywa - rzeczowe aktywa trwałe, inwestycje, należności, rozliczenia międzyokresowe długoterminowe, wartość firmy, wartości niematerialne i prawne, środki trwałe w budowie, aktywa obrotowe, zapasy, inwestycje, należności, krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe,
• Pasywa  - suma kapitałów własnych przedsiębiorstwa (funduszy) - kapitał podstawowy, zapasowy, z aktualizacji wyceny, rezerwowy, wynik finansowy netto, odpisy z zysku netto.
• Tutaj wykazuje się także pożyczki krótkoterminowe i kredyty udzielane przez banki z siedzibą poza terytorium Polski.
• Rachunek zysków i strat - wykazuje się tak samo jak w F01.

Formularz F02

   F02 składane jest do Głównego Urzędu Statystycznego za pomocą formularza F-02. Zawarte są w nim dane są na ostatni dzień roku odnośnie którego składany jest formularz tj. 31 grudnia danego roku. Zawarte są w nim ogólne informacje o sytuacji prawno- organizacyjnej przedsiębiorstwa. Dane liczbowe wyraża się w tysiącach  i zaokrąglone do pełnych złotych.
   Tak samo jak w formularzu F01 GUS udostępnia dokładne objaśnienia sposobu wypełniania formularzu F02.

Cel sporządzania sprawozdania

   Sprawozdanie to dają podstawę do prowadzenia krótkookresowych bieżących analiz gospodarczych oraz służą również obliczaniu wstępnych rocznych szacunków PKB.

Zmiany w 2017 r. w odliczaniu VAT z tytułu WNT i importu usług

  
Od 1 stycznia 2017 roku podatnik ma 3 miesiące na zdeklarowanie VAT z tytułu WNT. Jeśli nie zdąży będzie zobowiązany zapłacić odsetki od zaległości podatkowych oraz ewentualną sankcję podatkową za niesolidne rozliczanie VAT.
   Zasady odliczania VAT obejmują również świadczenie usług i dostawę towarów, dla których podatnikiem jest nabywca, a także wewnątrzwspólnotowe przemieszczanie towarów własnych w ramach przedsiębiorstwa podatnika.

Jak po zmianach rozliczyć podatek naliczony i należny od WNT

   Obowiązek podatkowy WNT powstaje w momencie wystawienia faktury przez podatnika, jednak nie później niż do 15 dnia następnego miesiąca w którym dokonana została dostawa towaru będącego przedmiotem WNT. Zasady te od 2017 r. nie uległy zmianą.
   Zmianą uległy zasady odliczania VAT naliczonego z tytułu WNT. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego powstaje w momencie rozliczania okresu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu nabycia lub importowania takich usług i towarów. W odliczaniu WNT tak samo jak w sytuacji zakupów krajowych VAT można odliczyć w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.
   Od stycznia 2017 roku prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku WNT powstaje w rozliczaniu okresu, w którym powstał obowiązek podatkowy WNT, pod warunkiem, że podatnik:

• otrzyma fakturę, która dokumentuje dostawę towarów, będących u niego wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy,
• uwzględnił kwotę należnego podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on zobowiązany rozliczyć ten podatek, nie później jednak niż w terminie miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy.

   W sytuacji nie otrzymania w terminie 3 miesięcy faktury za dostawę towarów stanowiącą u podatnika WNT jest on zobowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym minął ten termin. Otrzymanie przez podatnika faktur dokumentujących dostawę towarów WNT w terminie późniejszym od  trzy miesięcznego okresu upoważnia jego do odpowiedniego powiększenia naliczonego podatku w rozliczeniu za okres, w którym fakturę tę otrzymał.
   W 2017 r. warunki odliczenia VAT z tytuł WNT zostały zaostrzone. Nie wystarczy otrzymać tylko fakturę w terminie do trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy. Najpóźniej w tym czasie nabywca jest zobowiązany również do rozliczenia  podatku należnego. Jeśli tego nie dokona, rozliczenie VAT naliczonego i należnego nie będzie mogło być dokonane w deklaracji za ten sam okres. Wynika to z nowego artykułu ustawy o VAT (art. 10).
   Nowe zasady rozliczeń mają zastosowanie od stycznia i I kwartału 2017 roku. Oznacza to, ze w sytuacji, gdy podatnik rozlicza należny VAT od WNT w terminie późniejszym i dotyczy on nabycia towarów lub usług, dla których obowiązek podatkowy powstał przed 1 stycznia 2017 r. to rozlicza go zgodnie z zasadami obowiązującymi w 2016 roku.

Terminy rozliczenia WNT

Termin rozpoznania obowiązku podatkowego:

• w dacie wystawienia faktury,
• 15 dnia następnego miesiąca w którym dokonana została dostawa towaru będącego przedmiotem WNT, przed tym terminem nie została wystawiona faktura.

Termin odliczenia VAT:

• w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy, bądź w dwóch kolejnych okresach, pod warunkiem ujęcia podatku należnego od tej czynności.

   Problem z rozliczeniem powstaje, gdy otrzymamy fakturę z opóźnieniem. Obecnie jest to bardzo dotkliwe w kontekście wprowadzanych zmian.

   Pytanie 1 Czy należy korygować VAT naliczony i należny, kiedy obowiązek podatkowy ustalono na 15 dnia  następnego miesiąca, a z otrzymanej z opóźnieniem faktury wynika, że została wystawiona miesiąc wcześniej.
 
  Tak, należy skorygować podatek należny. Podatnik nie musi jednak korygować VAT naliczonego. Jest to wskazane, jeśli nie będzie musiał płacić odsetek, kiedy wykaże VAT naliczony i należny za ten sam okres rozliczeniowy. W takiej sytuacji korygujemy deklaracje za okres, w którym wykazano WNT, oraz deklaracje za okres , kiedy WNT powinno zostać wykazane. Jeżeli WNT zostało wykazane w informacji podsumowującej składamy także VAT -UK. 

Pytanie 2 Jakie korekty należy sporządzić, jeśli faktura dotarła po upływie 3 miesięcy, a VAT został wykazany w nieprawidłowym okresie rozliczeniowym i sporządzono korektę VAT-u  naliczonego?
   Po otrzymaniu faktury podatnik jest zobowiązany:

• w deklaracji za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT wykazać VAT należny,
• skorygować deklaracje, w której rozliczył pierwotnie WNT (zarówno VAT naliczony jak i należny),
•  skorygować deklaracje, w której VAT naliczony został obniżony, ponieważ minął trzymiesięczny okres  na otrzymanie faktury,
• zwiększyć VAT naliczony za okres, w odniesieniu do którego nie upłynął termin do złożenia deklaracji podatkowej.

   Pytanie 3 Jak dokonać korekt, kiedy rozliczamy WNT po otrzymaniu faktury, a termin jej otrzymania nie przekracza 3 miesięcy?
  
 W takiej sytuacji  VAT naliczony i należny może być rozliczony w deklaracji za ten sam okres czyli za okres w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT.  Termin 3 miesięcy na wykazanie VAT należnego jest liczony od upływu miesiąca w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT. Jeśli termin ten nie zostanie zachowany, od rozliczenia za I kwartał bądź styczeń VAT naliczony i należny nie może być rozliczany w tym samym okresie rozliczeniowym.

Pytanie 4 Czy należy pomniejszyć podatek naliczony po upływie 3 miesięcy, jeżeli WNT jest rozliczane dopiero po otrzymaniu faktury z powodu barku szczegółowych danych.

   Tak należy pomniejszyć kwotę podatku naliczonego za okres, w którym upłynął ten termin. Obowiązek dokonania korekty VAT-u naliczonego jest w każdej sytuacji, kiedy podatnik nie otrzyma faktury w terminie  3 miesięcy od końca miesiąca w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT. Wymóg korygowania VAT-u naliczonego jest uwarunkowany jedynie faktem otrzymania późnego faktury. Jednak obowiązek ten jest uzależniony od  wcześniejszego wykazania przez podatnika podatku naliczonego. Jeżeli podatnik czeka z rozliczeniem WNT do otrzymania faktury to nie musi pomniejszać podatku naliczonego, ponieważ miną 3 miesiące.

Pytanie  5 Czy można rozliczyć VAT w rozliczeniu za okres, w którym powstało obowiązek podatkowy z tytułu WNT, jeżeli nie otrzymaliśmy jeszcze towaru, a mamy fakturę elektroniczną? 
  
   Tak, w takiej sytuacji nie ma znaczenia data otrzymania towaru. Prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony powstaje w rozliczeniu za okres w którym powstał obowiązek podatkowy, pod warunkiem uwzględnienia podatku należnego od tej czynności, nie później niż po upływie 3 miesięcy od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy. Prawo do odliczenia nie powstaje w konkretnym momencie, tylko w rozliczeniu za okres.
      Wystawienie faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Z| tego powodu podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycie towarów w miesiącu wystawienia faktury czyli w rozliczeniu za okres w którym powstał obowiązek podatkowy. Jeśli podatnik nie dokona odliczenia w miesiącu w którym  powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT, to będzie on uprawniony do odliczenia w deklaracji za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

Pytanie 6 Czy należy korygować odliczony podatek naliczony, jeśli dostawca wystawił tylko fakturę zaliczkową na 100% cenny?
 
    Podatnik nie będzie zobowiązany do pomniejszenia kwoty podatku naliczonego po upływie terminu 3 miesięcy, z uwagi na to, że  nie będzie posiadał on faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w tym terminie.
   Jeżeli nastąpi dostawa, na poczet której została zapłacona zaliczka w wysokości 100%  należności za towar i dostawca wystawił fakturę zaliczkową, to w momencie rzeczywistej dostawy towarów fakturę dokumentującą zaliczkę należy uznać jako fakturę dokumentującą dostawę, która stanowi  wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. 

Pytanie 7 Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu WNT, gdy dostawca wystawi tylko fakturę zaliczkową?
  
   Obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym została dokonana dostawa towarów.
     

Likiwdacja spółki z.o.o.

 

Likwidacja spółki jest to ostatni etap istnienia spółki. Wtedy porządkuje się i zamyka wszystkie sprawy spółki. Trzeba pamiętać o tym, że nie można zamknąć spółki z dnia na dzień. Pozbyć się jej z dnia na dzień można jedynie poprzez  sprzedaż, ale nie zawsze może znaleźć się chętny nabywca i wtedy likwidacja spółki jest jedynym rozwiązaniem.

Przyczyny likwidacji spółki

      Według art. 270 kodeksu spółek handlowych  rozwiązania spółki powoduje:

• uchwała wspólników o rozwiązaniu spółki bądź przeniesieniu spółki za granice, stwierdzone sporządzonym przez notariusza protokołem,
• przyczyny przewidziane w umowie spółki,
• ogłoszenie upadłości spółki
• pozostałe przyczyny uregulowane prawem.

Poniżej zostanie omówiona uproszczona procedura likwidacji spółki.

Etap I Uchwała wspólników

  Uchwała zgromadzenia wspólników w praktyce jest najczęstszą podstawą rozpoczęcia likwidacji spółki. Uchwała ta wymaga większości głosów 2/3, nie można przewidywać w tym zakresie surowszych wymagań. Taka uchwała pod rygorem nieważności musi być zatwierdzona protokołem notarialnym.

Etap II wybór likwidatora

   W czasie likwidacji zarząd nie działa, jego funkcje pełnią likwidatorzy. Zgodnie z zasadami likwidatorami są członkowie zarządu, jednak wspólnicy spółki w umowie spółki bądź w późniejszych uchwałach mogą na likwidatora spółki wybrać inne osoby, w tym również samych siebie. W sytuacji kiedy o postawieniu spółki w stan likwidacji orzekł sąd to wtedy on powołuje likwidatorów. W takim przypadku także tylko sąd może ich odwołać. Likwidatorem może być jedynie osoba fizyczna, która ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwa wymieniane w art. 18&2 Kodeksu spółek handlowych z zastrzeżeniem art. 18& 2-3 Kodeksu spółek handlowych, a także członek rady nadzorczej i komisji rewizyjnej. Likwidator tak samo jak członkowie zarządu ponosi odpowiedzialność za zobowiązania powstałe w czasie pełnienia funkcji. Prokura wygasa z dniem otwarcia likwidacji spółki.
   Likwidatorzy w sferze stosunków wewnętrznych zobowiązani są stosować się do uchwały spółki, a w sferze stosunków zewnętrznych do przepisów dotyczących członków zarządu. Likwidatorzy tak samo jak członkowie zarządu mają prawo do prowadzenia spraw i reprezentowania spółki.
   Organy jak komisja rewizyjna czy rada nadzorcza nadal funkcjonują. Uprawnienia kontrolne wspólników także nie tracą mocy.

   Etap III zgłoszenie w KRS i ogłoszenie w MSiG

   Otwarcie likwidacji należy zgłosić do sądu rejestrowego, we wniosku należy wskazać nazwisko i imię likwidatora oraz jego adres, oraz sposób reprezentowania spółki przez likwidatora, a także wszystkie zmiany w tym zakresie, nawet jeśli nie nastąpiła żadna zmiana w reprezentacji spółki. Zgłoszenie o likwidacji składa likwidator na formularzu KRS Z-61 wraz z uchwałą o rozwiązaniu spółki i ewentualnie z uchwałą o wyznaczeniu likwidatorów, należy złożyć również wzory podpisów likwidatorów potwierdzone notarialnie, wnioski do GUS RG 1 i do urzędu skarbowego NIP- 2, oraz informacje do ZUS. Koszt takiego wniosku wynosi 250 zł plus koszty ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
   Należy pamiętać, aby we wnioskach kierowanych do odpowiednich organów oraz sądu używać nazwy spółki z dopiskiem "w likwidacji"
   Likwidatorzy powinni ogłosić w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o rozwiązaniu spółki i otwarciu likwidacji, wzywając swoich wierzycieli do zgłoszenia wierzytelności w terminie 3 miesięcy od opublikowania ogłoszenia.

 Etap IV sporządzenie bilansu i otwarcie likwidacji

   W następnym etapie likwidatorzy sporządzają bilans otwarcia likwidacji. Dokument ten zostaje złożony przez likwidatorów zgromadzeniu do zatwierdzenia. W bilansie likwidacyjnym przyjmuje się wszystkie składniki aktywów zgodnie z ich wartością zbywczą. Bilans ten sporządza się w terminie 15 dni od zajścia zdarzeń, które spowodowały otwarcie likwidacji, nie później jednak niż 3 miesiące od tej daty. Jeśli czas trwania likwidacji wynosi ponad rok, likwidatorzy po upływie każdego roku obrotowego składają zgromadzeniu sprawozdanie finansowe oraz sprawozdanie roczne ze swojej działalności. W przypadku likwidacji rokiem obrotowym będzie 12 kolejnych miesięcy liczonych od dnia rozpoczęcia likwidacji.

 Etap V Czynności likwidacyjne

   Zadaniem likwidatorów jest zakończenie bieżących interesów spółki, wypełnienie zobowiązań i upłynnienie majątku, ściągnięcie wierzytelności. Nowe interesy mogą być rozpoczynane, jeśli będzie to niezbędne do ukończenia spraw w toku.
    A zatem nie zostało definitywnie wykluczone zawieranie nowych umów. Można zawierać umowy, aby tylko służyły one do zakończenia bieżących spraw spółki, wypełnienie zobowiązań i upłynnienie majątku, ściągnięcie wierzytelności.
   Do czynności likwidacyjnych zaliczamy także upłynnienie majątku spółki poza spieniężeniem majątku, także rozliczenie się z wierzycielami, np. poprzez wydanie im składnika majątku spółki. Wypełnienie zobowiązań i ściągnięcie wierzytelności dotyczy zarówno osób trzecich jak i wspólników. Likwidatorzy w tym celu mogą doprowadzić do procesów sądowych. Nieruchomości będące własnością spółki mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie niższej niż ustalonej przez wspólników.
   Istnieje możliwość wykreślenia z rejestru spółki z o.o. jeśli w efekcie przeprowadzonych i zakończonych postępowań likwidacyjnych zostanie spieniężony cały jej majątek, a mimo to niewypełnione zostaną zobowiązania ciążące na spółce.

   Etap VI sporządzenie sprawozdania likwidacyjnego i złożenie wniosku o wykreślenie spółki z KRS

   Po zakończeniu czynności likwidacyjnych, likwidatorzy sporządzają sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający poddział majątku pomiędzy wspólników spółki po zaspokojeniu wierzycieli. Pozostały majątek dzieli się pomiędzy wspólników stosunkowo do ich udziałów chyba, że umowa spółki stanowi inaczej. Sprawozdanie finansowe podlega zatwierdzeniu przez zgromadzenie. Jeśli zgromadzenie zwołane, aby zatwierdzić sprawozdanie nie odbędzie się z powodu braku kworum to likwidatorzy mają prawo wykonywać dalsze czynności bez zatwierdzenia sprawozdania likwidacyjnego. Sprawozdanie następnie jest ogłaszane w siedzibie spółki, składane sądowi rejestrowemu wraz ze wnioskiem o wykreślenie spółki z rejestru.
   Ostatnim sporządzanym sprawozdaniem finansowym w czasie trwania likwidacji jest dopiero sprawozdanie na dzień zakończenia likwidacji, należy go wykonać w terminie 3 miesięcy od zakończenia procesu podziału kwot likwidacyjnych między wspólnikami. Sprawozdanie takie powinno zostać także zatwierdzone przez zgromadzenie wspólników, ogłoszone i przesłane do Sądu Rejestrowego.  
   Ustanie bytu prawnego następuje w momencie uprawomocnienia się postanowienia zarządzającego o wykreślenie spółki z KRS.
   Należy pamiętać, że księgi i dokumenty spółki powinna przechowywać osoba wskazana w umowie spółki bądź uchwale wspólników, a w sytuacji jej braku, przez osobę wyznaczoną przez sąd rejestrowy.

 Etap VII czynności końcowe

   Do obowiązków likwidatorów należy również zawiadomienie o rozwiązaniu spółki urząd skarbowy oraz inne organy. Do czynności, które należy jeszcze wykonać są:

• złożenie zeznania podatkowego i sprawozdania finansowego do organu podatkowego i zawiadomienie o zakończeniu postępowania likwidacyjnego,
• wystąpienie do naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem na urzędowym formularzu o wykreślenie z rejestru podatników VAT (druk VAT-Z),
• złożenie deklaracji NIP 2 dla potrzeb zawiadomienia o zmianie statusu podatnika w podatku dochodowym,
• zawiadomienie GUS o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. 

  
  

  

Jednoraozwy odpis amortyzacyjny w 2017 roku

Amortyzacja jednorazowa w przepisach podatkowych

   Zgodnie z przepisami updop art. 16 ust. 7-13 oraz updof art. 23 ust. 7-13 podatnicy w roku podatkowym w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej bądź mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych. Metodę tą można stosować jedynie w odniesieniu do środków trwałych z grupy 3-8 z wyłączeniem samochodów osobowych.
   W danym roku podatkowym łączna wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie może przekroczyć 50 000 euro bez względu na ilość składników amortyzowanych tą metodą. Dodatkowo podatnicy uprawnieni do dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych mogą skorzystać z tego przywileju tylko w roku podatkowym, w którym dane składniki majątku zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych. Kwotę wyrażoną w euro przeliczamy według średniego kursu ogłoszonego przez NBP na  pierwszy dzień roboczy października ubiegłego roku podatkowego w zaokrągleniu do 1 000 zł.
   W 2017 roku limit jednorazowych amortyzacji wynosi 215 000 zł (50 000 euro* 4,2976 zł/euro zaokrąglone do 1 000 zł). W sytuacji spółek niemających osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych odnosi się do sumy wartości odpisów przypadających na wspólników spółki.
   Określając kwotę limitu nie bierze się pod uwagę odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których początkowa wartość nie przewyższa kwoty 3 500 zł.
   Jednorazowe odpisy amortyzacyjne podatnicy dokonują najwcześniej w miesiącu w którym składniki majątku zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych albo dokonują tych odpisów w równych ratach co kwartał lub miesiąc, bądź jednorazowo na koniec roku podatkowego.
   W sytuacji kiedy wartość początkowa środków trwałych jest większa od określonego limitu, to podatnicy od następnego roku podatkowego dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z obowiązującą metodą amortyzacji - metodą liniową bądź metodą degresywną.
   Trzeba pamiętać, że łączna suma odpisów amortyzacyjnych dokonana w pierwszym roku podatkowym nie może przekroczyć początkowej wartości tych środków.
   Małym podatnikiem zgodnie z art. 4a pkt 10 updop i art. 5a pkt 10 updof jest podatnik, u którego wartość przychodów ze sprzedaży w ubiegłym roku podatkowym nie przekroczyła wyrażonej w polskich złotych kwoty 1 200 000 euro. Kwotę należy przeliczyć według średniego kursu ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października ubiegłego roku podatkowego w zaokrągleniu do 1 000 zł.
   W 2017 roku małym podatnikiem jest podatnik, który w 2016 roku uzyskał przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku VAT nieprzekraczające kwoty 5 157 000 zł ( 1 200 000 euro * 4,2976 zł/ euro zaokrąglone do 1 000 zł).
   Istotne jest, że nie wszyscy podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej mają prawo do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

   Do jednorazowej amortyzacji nieuprawnieni są:

       1. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy zostali utworzeni:

• wyniku przekształcenia, podziału lub połączenia podatników,
• wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną,
• przez osoby, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonej spółki, poprzednio prowadzonej przez siebie przedsiębiorstwo bądź składniki majątku o wartości przekraczającej 10 000 euro,

       2. podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej oraz w roku rozpoczęcia działalności i w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia działalność, prowadzili oni samodzielnie działalność gospodarczą bądź prowadzili ją jako wspólnicy spółki niemającej osobowości prawnej, ograniczenie to stosuje się również jeśli taką działalność prowadzili małżonkowie, a nie mieli rozdzielności majątkowej.

Amortyzacja uproszczona w ustawie o rachunkowości

   Dla celów bilansowych jest możliwość dokonywania jednorazowych amortyzacji jedynie dla środków trwałych o niskiej wartości początkowej.
   Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o rachunkowości odpisy amortyzacyjne środka trwałego dokonuje się według systematycznego planowania, rozkładając wartość początkową na ustalony okres amortyzacyjny. Amortyzacje rozpoczyna się najwcześniej po przyjęciu środku do użytkowania. Zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o rachunkowości dla składników o niskiej wartości początkowej można ustalić odpisy amortyzacyjne bądź umorzenia w sposób uproszczony, np. poprzez dokonywanie jednorazowych amortyzacji.
   Jednorazowe odpisy amortyzacyjne dokonywane na podstawie przepisów podatkowych i zaliczane są do kosztów podatkowych. Odpisy te nie są ujmowane w księgach rachunkowych. W celach bilansowych odpisy amortyzacyjne dokonuje się według przepisów ustawy o rachunkowości i one podlegają ewidencji księgowej.
  

Zwrot VAT zasady i terminy cz. 2

 Tak jak we wcześniejszym poście wspomniano, że w rozliczeniach za styczeń 2017 r. uległy zmianą zasady uzyskiwania zwrotu VAT w terminie do 25 dni. Omówiono terminy zwrotu, przyśpieszone terminy zwrotu, sposób ustalenia terminu zwrotu VAT, zapłata za faktury kosztowe. Teraz temat  kontynuujemy i omówimy sposoby i terminy płatności, sposoby udokumentowania płatności, jaki powinien być status podatnika, wnioski o zwrot VAT, sprawdzenie zasadności zwrotu VAT.

Terminy i sposoby płatności

   Tak jak w poprzednim poście wspomniano, że płatność za fakturę muszą być za pomocą rachunku bankowego. Nasuwa się pytanie czy warunek ten został spełniony, aby otrzymać zwrot w przeciągu 25 dni, jeśli kupujący korzysta z factoringu i płaci na rzecz podmiotu, który kupił wierzytelność sprzedawcy. Odpowiedź jest zaprzeczająca. W ten sposób mogą być płacone tylko należności do 15 000 zł. W innych sytuacjach warunek ten nie jest spełniony.
   W obecnym stanie prawnym problem powstaje przy kompensatach. Stosowanie ich w sytuacji przekroczenia limitu 15 000 zł także wyklucza z prawa do zwrotu w terminie 25 dni.

Udokumentowanie sposobu zapłaty

   Podatnik jest zobowiązany do złożenia w urzędzie skarbowym dokumentów potwierdzających uregulowanie zobowiązania z tytułu podatku VAT za pomocą rachunku bankowego lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo - kredytowej. Dokumenty te należy zawsze składać jeśli ubiegamy się o zwrot w terminie do 25 dni, nie czekając na wezwanie z urzędu skarbowego. Stanowi to jeden z podstawowych warunków do uzyskania zwrotu w terminie 25 dni. Niedostarczenie tych dokumentów skutkuje tym, że urząd skarbowy może odmówić prawa do zwrotu w terminie do 25 dni, bez wzywania podatnika do uzupełnienia braków. To jest w interesie podatnika udowodnienie, że spełnia te warunki.

Status podatnika

   Zostały wprowadzone nowe warunki dla podatników, którzy ubiegają się o zwrot VAT w terminie do 25 dni. Podatnik może otrzymać zwrot w tym terminie, jeżeli przez następne 12 miesięcy poprzedzający okres, w rozliczeniu za który ubiegają się o zwrot w terminie 25 dni:

• był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT,
• za każdy okres rozliczeniowy składał deklaracje miesięczną lub kwartalnie.

   To oznacza, że nowy podatnik lub podatnik, który przez ostatnie 12 miesięcy korzystał z podmiotowego zwolnienia z VAT nie uzyska zwrotu w terminie do 25 dni.

Wniosek o zwrot VAT

   Zwrot VAT w terminie 25 dni należy się podatnikowi na wniosek złożony przez niego wraz z deklaracją. W ustawie o VAT oraz w aktach wykonawczych nie ma wzoru pisma "wniosku o zwrot VAT" ani informacji jakie elementy powinno zawierać to pismo. Z tego powodu uznaje się, że pismo to powinno zawierać dane wykazane w ordynacji podatkowej m.in. dane naczelnika urzędu skarbowego, podatnika, treść żądania i podpis podatnika. Podatnik nie ma obowiązku szczególnego motywowania wniosku. Wystarczy podać w nim, że spełnia warunki, które uzasadniają zwrot w przyśpieszonym terminie i jest to niezbędne bądź korzystne dla sytuacji finansowej firmy. Do końca 2016 r. można było korzystać z formularza VAT-ZT " Wniosek o przyśpieszenie terminu zwrotu podatku VAT", udostępniony przez organy podatkowe. Wzór tego wniosku nie był obowiązkowy i został zaktualizowany. Jeśli nasz urząd skarbowy nie posiada aktualnego wniosku VAT-ZT możemy sami go stworzyć. Poniżej wzór takiego wniosku.

Sprawdzenie słuszności zwrotu

   Jeśli zasadność zwrotu wymaga dodatkowych weryfikacji, naczelnik urzędu skarbowego ma prawo przedłużyć ten termin do zakończenia weryfikacji. Jeżeli przeprowadzone czynności wykażą słuszność zwrotu, organ podatkowy zwraca podatek VAT wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w sytuacji odroczenia płatności podatku bądź rozłożenia go na raty. Zasadę tą stosuje się do każdego terminu zwrotu.
  Od 1 stycznia 2017 roku do art. 87 ordynacji podatkowej dołożono ust. 2 b zgodnie z którym weryfikacja zasadności zwrotu może obejmować sprawdzenie rozliczeń podatnika, sprawdzenie rozliczeń innych podatników biorących udział w obrocie towarami i usługami z podatnikiem, sprawdzenie tych rozliczeń pod względem zgodności z faktycznym przebiegiem. Dodatkowo na podstawie art. 10 ustawy o VAT zmieniającej z 1 grudnia 2016 r. zasadę tą stosuje się do okresów rozliczeniowych sprzed 1 stycznia 2017 roku
   Pomimo, że wynika to z ustawy to urzędy skarbowe przeprowadzały kontrole krzyżowe w ramach czynności sprawdzających. Lecz NSA uznało w uchwale z 24 października 2016,  że organy podatkowe nie posiadały podstaw do takiego działania:

W sytuacji wydłużenia terminu zwrotu podatku w związku z weryfikacją przeprowadzaną na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy o VAT w ramach czynności sprawdzających, nie ma możliwości żądania przez urząd skarbowy od kontrahentów podatnika przedstawienia dokumentów w celu  sprawdzenia ich rzetelności i poprawności.

Stąd ta zmiana przepisów.
   Od stycznia 2017 roku naczelnicy urzędów skarbowych są zobowiązani do przedłużania terminu zwrotu różnicy podatku na podstawie żądania zgłoszonego przez:

• Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
• Komendanta Głównego Policji,
• Prokuratura Generalna,
• Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

w związku z prowadzonym postępowaniem na czas wykazany w żądaniu, ale nie dłuższy niż 3 miesiące. Żądanie to musi zawierać uzasadnię. Jeśli przeprowadzone czynności wskażą na zasadność zwrotu to urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w sytuacji odroczenia płatności podatku bądź rozłożenia go na raty.

Zwrot VAT zasady i terminy

 

 W rozliczeniach za styczeń 2017 r. uległy zmianą zasady uzyskiwania zwrotu VAT w terminie do 25 dni. Dodatkowo organy podatkowe mają możliwość kontrolowania kontrahentów podatników w ramach czynności sprawdzających. Ponadto naczelnik urzędu skarbowego jest zobowiązany do przedłużenia terminu zwrotu na żądanie innych organów, np. ABW, CBA. Pozostałe zasady zwrotu nie uległy zmianą.
   Zwrot podatku następuje na rachunek bankowy (mający siedzibę na terytorium kraju) wykazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym w terminie do 60 dni od złożenia rozliczenia. Zwrot można dokonać również na wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym rachunek podatnika w:

• spółdzielcza kasa oszczędnościowo - kredytowa, której podatnik jest członkiem;
• bank z siedzibą na terytorium kraju bądź spółdzielcza kasa oszczędnościowo - kredytowa, jako zabezpieczenie udzielanego kredytu przez ten bank bądź tą kasę, na podstawie złożonego do naczelnika urzędu skarbowego pisemnego, nieodwołanego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez spółdzielczą kasę lub bank udzielający kredytu do przekazania danego zwrotu.

Terminy zwrotu

      1. 60 dni od złożenia deklaracji:

• podatnik dokonał czynności opodatkowanych na terytorium kraju,
• podatnik dokonał jedynie czynności podlegające opodatkowaniu poza terytorium kraju. 

      2. 180 dni od złożenia deklaracji:

• podatnik nie dokonał czynności opodatkowanych ani nieopodatkowanych w Polsce.

      3.25 dni od złożenia deklaracji:

• podatnik dokonał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz spełnia warunki z art. 87 ust.6 ustawy o VAT.

Zmianą uległy zasady zwroty dokonywane w terminie 25 dni od złożenia deklaracji.

Przyspieszony termin zwrotu

   Z nowelizacji ustawy wynika, że od rozliczenia za styczeń Urząd Skarbowy ma obowiązek oddać różnice w podatku w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, jeśli zostaną spełnione następujące warunki:
   1) wykazana w deklaracji kwota podatku naliczonego z wyłączeniem różnicy podatku lub kwoty podatku naliczonego z poprzednich okresów wynikają z:

• faktur dokumentujących należności, które zostały zapłacone za pomocą rachunku bankowego mającego siedzibę na terytorium kraju bądź poprzez rachunek spółdzielczy podatnika w kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem,
• innych faktur niż wymienionych w pierwszym akapicie, dokumentujących należność, jeśli suma tych kwot nie przekracza 15 000zł,
• deklaracji importowej, dokumentów celnych i decyzji celnych, które zostały zapłacone przez podatnika,
• importu towarów rozliczanych według art. 33a,wewnątrzwpólnotowego świadczenia usług, nabycia towarów dla których podatnikiem jest dostawcą towarów lub usługobiorcą, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeśli w deklaracji podatkowej wykazana została kwota podatku należnego od tych transakcji,

   2) kwota podatku naliczonego bądź różnica podatku nierozliczonego w ubiegłych okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3 000 zł,
   3) podatnik w Urzędzie Skarbowym złożył dokumenty potwierdzające zapłatę za pomocą rachunku bankowego bądź poprzez rachunek spółdzielczy w kasie oszczędnościowo-kredytowej,
   4) podatnik przez następne 12 miesięcy uprzedzające bezpośrednio okres, w rozliczenia z którym podatnik wystąpił z wnioskiem o zwrot podatku w terminie do 25 dni:

• był czynnym podatnikiem VAT,
• za każdy okres rozliczeniowy składał deklaracje VAT.

Ustalenie terminu zwrotu VAT

  Termin zwrotu podatku jest liczony od dnia złożenia przez podatnika rozliczenia i wynosi 25 dni. to znaczy, że liczymy rzeczywiste złożenie deklaracji. Przez złożenie rozliczenia należy rozumieć faktyczny wpływ do urzędu skarbowego. Reguła ta ma istotny wpływ w sytuacji deklaracji, które nie są bezpośrednio składane w urzędzie skarbowym bądź w formie elektronicznej. Na przykład złożenie deklaracji za pomocą poczty nie rozpoczyna biegu terminu do zwrotu, ponieważ termin zwrotu liczy się od dnia w którym urząd skarbowy rzeczywiście posiada deklaracje rozliczeniową. Wyliczając termin zwrotu nie bierze się pod uwagę dzień złożenia w urzędzie skarbowym. Termin jest liczony od następnego dnia. Reguła ta wynika z art. 12 ordynacji podatkowej. Jeżeli podatnik składa deklaracje w formie papierowej, a zależy mu na czasie, powinien złożyć ją osobiście w urzędzie skarbowym.

Zapłata za faktury kosztowe

   Istotnym warunkiem dokonania zwrotu w terminie 25 dni jest zapłata za pośrednictwem rachunku bankowego faktur z których wynika kwota podatku naliczonego wykazana w rozliczeniu. Warunek ten istniał także w poprzednim stanie prawnym, a od 1 stycznia 2017 roku warunek ten został zmodyfikowany. W nowelizacji ustawodawca nie odwołuje się do ustawy o swobodzie prowadzenia działalności gospodarczej tylko bezpośrednio reguluje warunki płatności za faktury kosztowe, aby swobodnie móc ubiegać się o zwrot VAT-u w terminie 25 dni. Wprowadzona zostaje zasada, że dokumentujące należności wykazane w rozliczeniu muszą być w całości uregulowane za pomocą rachunku bankowego bądź poprzez rachunek spółdzielczy w kasie oszczędnościowo-kredytowej. Musi być to rachunek, który został wykazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym. Dlatego jeśli zmienimy rachunek bankowy, a nie zgłosimy, należy jak najprędzej to zrobić, ponieważ jeśli zapłacimy z innego rachunku bankowego, urząd skarbowy może zakwestionować prawo do przyśpieszonego zwrotu.
   Obowiązek zapłaty tyczy się każdej faktury rozliczonej w deklaracji.

   Od tej zasady jest kilka wyjątków oznacza to, że zapłata faktur za pomocą rachunku bankowego nie tyczy się:

• podatku naliczonego lub różnicy podatku, nierozliczonego w poprzednich okresach rozliczeniowych; należy pamiętać, że zwrot w terminie do 25 dni nie przysługuje, jeśli kwota nadwyżki przekracza 3 000 zł

Pozostałe warunki jakie należy spełnić, aby dostać zwrot  VAT - u zostaną opisane w kolejnym poście.

Kiedy dokonujemy odpisów aktualizujących należności

    W ramach zamykania roku obrotowego przedsiębiorstwa prowadzące księgi rachunkowe są zobowiązani do dokonania odpisów aktualizujących należności, które są obarczone ryzykiem niewypłacalności. To znaczy, że w przyszłości mogą nie przynieść żadnych korzyści ekonomicznych, z tego powodu na dzień bilansowy należy urzeczywistnić ich wartość.
   Wycenę należności dokonuję się w księgach rachunkowych nie rzadziej niż dzień bilansowy w kwocie wymagającej zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności wyceny (art. 28 ust. 1 pkt 7 ustawy o rachunkowości).
   Wartość należności co do których są obiekcje ich wypłacalności, aktualizuje się poprzez dokonanie odpisu aktualizującego zgodnie z art. 35 b ustawy o rachunkowości.
   Należności wątpliwe są to należności których z zapłatą dłużnik zalega, a jego sytuacja majątkowa i finansowa na spłatę należności jest nie prawdopodobna bądź należności są kwestionowane przez dłużnika. Omawiając kwestie należności należy mieć na uwadze również należności umorzone, przedawnione i nieściągalne.
   Jeżeli należności nieuregulowane zostaną umorzone, ulegną przedawnieniu lub zostaną uznane za nieściągalne to nie tworzy się na nie odpisu aktualizującego. Zaistnienie takich przesłanek jest podstawą do ostatecznego wyksięgowania niezapłaconych należności z ksiąg rachunkowych i zaewidencjonowania ich w pozostałych kosztach operacyjnych lub finansowych.

Ujęcie wstępnej opłaty leasingowej w księdze podatkowej

  
Wstępna opłata leasingowa może zostać zaliczona do kosztów podatkowych i wpisana jednorazowo do księgi bez konieczności rozliczania w czasie.
   Umowa zawarta przedsiębiorcy z leasingodawcą może zostać zaliczona jako leasing operacyjny, jeżeli zostaną spełnione warunki zawarte w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim leasingu przedmiotem leasingu jest środek trwały u finansującego, który dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Natomiast korzystający wydatki dotyczące tej umowy np. raty leasingowe,opłatę wstępna zalicza do kosztów uzyskania przychodów.
    Wstępna opłata leasingowa jest kosztem pośrednim, nie można bezpośrednio powiązać jej z konkretnym przychodem. Koszty te potrąca się zgodnie z datą ich poniesienia, a jeżeli dotyczą okresu dłuższego niż rok i występują trudności z określeniem jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to stanowią koszty podatkowe proporcjonalne do okresu,którego dotyczą.
   Opisana powyżej opłata ma charakter jednorazowego wydatku, nie tyczy się ona okresu na jaki została zwarta umowa leasingowa i nie można przypisać jej do poszczególnych rat leasingowych. Z tego powodu klasyfikuje się ją do kosztów jednorazowych poniesionych w dacie ich poniesienia bez konieczności rozliczania ich w czasie. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu przyjmuje się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu.

Początkujący przedsiębiorcy nie będą płacić składek ZUS

  

Ministerstwo Rozwoju w ramach konstytucji biznesu pracuje nad nową ulgą dla początkujących przedsiębiorców, która ma polegać na zwolnieniu przedsiębiorców z płacenia składek ZUS przez pół roku. Po tym czasie będą płacili tylko mały ZUS przez 2 lata. Mały ZUS jest to obniżona składka ZUS.
   Aktualnie osoby, które zaczynają prowadzić działalność gospodarczą mają prawo do skorzystania z z ulgi składkowej i płacenia przez pierwsze dwa lata niższej składki za ubezpieczenie społeczne. Jednak, aby skorzystać z tej ulgi muszą spełniać następujący warunek - nie prowadzili w przeciągu ostatnich 5 lat takiej działalności na rzecz byłego pracodawcy. Osoby, które prowadzą działalność gospodarczą mają obowiązek płacenia składek ubezpieczeniowych od co najmniej 60% średniego wynagrodzenia w gospodarce, a osoby zaczynające prowadzenie działalności gospodarczej 30% minimalnego wynagrodzenia. Tacy przedsiębiorcy płacą niższe składki, ale załatwienia formalności są identyczne.
   Osobą rozpoczynającym prowadzenie działalność gospodarczej warto jest pomagać, a najłatwiejszą metodą pomocy jest zmniejszenie obowiązków w zakresie ubezpieczeń społecznych. W innym razie w raz z podatkiem dochodowym należy opłacać składki ZUS nawet jeśli nie osiągnie się przychodu.
   Ulga dla początkujących przedsiębiorców daje więcej korzyści niż strat. Zmniejsza ilość wpływów ze składek na ubezpieczenie społeczne, ale w przyszłości zmniejszy również koszty emerytury osób korzystających z takiej ulgi. Osoby, które nie opłacają składek przez okres tzw. "wakacji ubezpieczeniowych" nie zbierają kapitału emerytalnego, ale raz w życiu każdy powinien mieć do tego prawo.
    Osoby zaczynające prowadzić działalność gospodarczą po raz pierwszy w życiu, podejmują się bardzo wysokiego ryzyka, ponieważ nie mają doświadczenia i często nie uwzględniają wszystkich kosztów, przeszacowują swoje przyszłe przychody. W początkowym okresie działania firmy przychody są często niższe od kosztów, więc wiele przedsiębiorców szybko się poddaje, a ich przykład zniechęca innych do zakładania własnej działalności gospodarczej. Wiele jest chętnych do pracy na etacie, a chętnych do założenia firmy jest znacznie mniej. Dlatego warto pomóc osobą rozpoczynającym prowadzenie swojego pierwszego biznesu.
   Konfederacja Lewiatan zaproponowała troszkę inne rozwiązania, niż przedstawiło to Ministerstwo Rozwoju. Ministerstwo zaproponowało, aby obowiązkowe zgłoszenie się do ubezpieczenia społecznego był w momencie  rozpoczynania działalności, a obowiązek opłacania składek dopiero po upływie roku. Zmiana ma polegać na tym, że "wakacje ubezpieczeniowe" byłyby dwa razy krótsze niż aktualnie są, ale osoby korzystające z nich byłyby w pełni zwolnione z opłacania składek ZUS, a nie w części tak jak jest to dotychczas. Taka zmiana jest neutralna dla finansów publicznych, a korzystna dla osób podejmujących się prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż w pierwszym roku, który jest najtrudniejszy, zmniejszyłyby się koszty prowadzenia działalności. Przedsiębiorca zwolniony z płacenia ubezpieczenia nie ponosiłby kosztów ubezpieczenia oraz  nie traciłby czasu na załatwianie formalności. Na początku prowadzenia działalności jest to bardzo cenne, ponieważ przedsiębiorca  powinien się skupić na rozpoznawaniu rynku, udoskonalaniu produktu, budowaniu relacji z klientem itd. W przypadku małych składek, takich jak obecnie od 30% minimalnego wynagrodzenia, koszt załatwiania formalności jest wysoki w stosunku do kosztu samych składek.
   Wakacje ubezpieczeniowe należałyby się tylko raz w życiu, a nie tak jak obecnie co 5 lat, więc zmniejszyło by się ryzyko nadużycia ulgi.

Kiedy warto skorzystać ze zwolnienia VAT

 

 Do tej pory ze zwolnienia VAT mogli korzystać tylko drobni przedsiębiorcy. Drobnymi przedsiębiorcami są podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyli 150 00 zł wartości sprzedaży. Od 2017 roku ze zwolnienia z VAT mogą skorzystać przedsiębiorcy, którzy w  poprzednim roku podatkowym nie przekroczyli 200 000 zł wartości sprzedaży. Warto pomyśleć kiedy zwolnienie z VAT jest korzystne.
   Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwolnieniu z podatku podlega sprzedaż dokonywana przez podatników, którzy nie przekroczyli w ubiegłym roku podatkowym 200 000 zł wartości sprzedaży. Jeśli wartość zwolnionej sprzedaży przekroczy ten limit to podatnik traci prawo do zwolnienia z podatku VAT począwszy od czynności, którą przekroczył ten limit.
   Zwolnieniu z VAT podlegają również podatnicy, którzy w trakcie trwania roku podatkowego rozpoczynają działalność podlegającą opodatkowaniu VAT, jeśli przewidują, że wartość ich sprzedaży nie przekroczy proporcjonalnie do okresu prowadzonej działalności w roku podatkowym limitu 200 000 zł. Jeśli wartość sprzedaży proporcjonalnie do okresu prowadzonej działalności przekroczy w czasie trwania roku podatkowego ten limit to zwolnienie traci moc, począwszy od czynności, którą został przekroczony ten limit.
   Należy pamiętać, że rozpoczynając działalność gospodarczą podatnik korzysta ze zwolnienia VAT z wyjątkami wykazanymi w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Reasumując czynności wykazane w tym przepisie nie są uprawnione do zwolnienia VAT. Tyczy się to podatników wykonujących m.in
sprzedaży środków transportu świadczących usługi prawnicze.

Obowiązki podatników zwolnionych VAT

   Podatnicy zwolnieni z VAT nie mają takich zobowiązań ewidencyjnych jak czynni podatnicy VAT. W dodatku podatnicy zwolnieni z VAT nie składają deklaracji VAT.
   Jednak są oni zobowiązani do prowadzenia ewidencji zgodnie z art. 109  ust 1 ustawy o VAT. Jest to istotne dla ustalenia momentu utraty zwolnienia z VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnicy u których  jest sprzedaż zwolniona z VAT są zobowiązani do prowadzenia ewidencji sprzedaży za dany dzień, nie później niż przed sprzedażą dokonaną w następnym dniu.
   Istotne jest, że w sytuacji stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji, do której na mocy prawa jest zobowiązany prowadzić lub prowadzi ją w sposób nierzetelny, na podstawie dokumentów ciężko jest ustalić wartość sprzedaży, naczelnik urzędu skarbowego bądź organ kontroli skarbowej ustala, w drodze oszacowania wartość opodatkowanej sprzedaży  i ustala od niej kwotę podatku. Jeśli nie ma możliwości ustalić przedmiot opodatkowania, kwotę podatku ustala się stosując 23%stawkę VAT.

Rezygnacja oraz powrót do zwolnienia z VAT

   Zdarzają się przypadki, że podatnik pomimo, że nie przekroczył limitu zwolnienia VAT, chce zrezygnować z tego zwolnienia dobrowolnie i stać się czynnym podatnikiem VAT.
   Aby zrezygnować ze zwolnienia konieczne jest pisemne zawiadomienie o tym naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem miesiąca w którym podatnik rezygnuje z tego zwolnienia. Jednak w sytuacji podatników zaczynający działalność w trakcie trwania roku podatkowego zawiadomienie naczelnika urzędu skarbowego musi mieć miejsce przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej podatkiem VAT.
   Warto zwrócić uwagę, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia VAT bądź z niego zrezygnował może skorzystać z niego ponownie. Jest to możliwe po upływie roku licząc od końca roku w którym zostało utracone prawo do zwolnienia VAT bądź z niego zrezygnowano.
   Chcąc dobrowolnie zrezygnować ze zwolnienia VAT należy brać pod uwagę wady i zalety tej decyzji. Zwolnienie z VAT umożliwia uniknięcia wielu obowiązków takich jak: szczegółowe prowadzenie ewidencji, rozliczanie podatku VAT miesięcznie lub kwartalnie. Z drugiej strony zwolniony podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT. Rezygnacja ze zwolnienia z podatku VAT korzystna jest dla podatników, którzy zamierzają dokonać dużych inwestycji, które będą ich uprawniać do odliczenia VAT naliczonego. W innym razie, kiedy podatnik nie planuje żadnych inwestycji, a jego zakupy będą ograniczać się do zakupu towarów handlowych sprzedawanych na rzecz osób fizycznych, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej opłaca się skorzystać ze zwolnienia VAT.

 

Zwolnienie VAT z uwagi na wartość sprzedaży z punktu widzenia ekonomicznego jest korzystne dla podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz:

• osób fizycznych, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej,
• podmiotów, którzy prowadzą działalność gospodarczą, ale są zwolnieni z VAT-u z uwagi na limit sprzedaży,
• podmiotów, którzy dokonują czynności tylko zwolnionych z VAT

Zwolnienie VAT z uwagi na wartość sprzedaży nieopłacalne dla podatników:

• u których nabywcami usług i towarów są czynni podatnicy VAT,
• sprzedająca usługi i towary opodatkowane niższą stawką niż podstawowa w związku z tym wyniku rezygnacji ze zwolnieni z VAT wystąpiłaby nadwyżka podatku naliczonego nad należnym,
•  dokonujących dużych zakupów inwestycyjnych.